[20-1-2014]

Na het ontbijt vertrekken we met een busje naar het Parque Nacional Cahuita, waar we een wandeling gaan maken. Het park bestaat voor een groot deel uit zee waar voor de kust een prachtig rif is met veel zeedieren. Een klein deel bestaat uit het aangrenzende kustgebied dat eveneens erg soortenrijk is. Met gids Alberto en een groepje van zes man wandelen we langs het zanderige kustpad dat gelijk in de jungle ligt. We lopen ongeveer vier uur heen en een uur terug, waarbij we onderweg een diepe kreek over moeten steken waarvoor de wandelschoenen uit en ook weer aan moeten. Het is trouwens een merkwaardig park, althans het landgedeelte. Je wandelt over een paadje langs de kust, dat behoorlijk druk is, ook met mensen die alleen maar naar het strand gaan. Maar we zien vandaag zo ontzettend veel, het lijkt wel alsof alle dieren ook graag in het bosje bij zee zitten.

[20-1-2014]

We zien zoveel groepen brulapen dat we de tel kwijt raken, ook moeders met jonkies op buik of rug. De brulapen komen op de amandelbomen af die tot aan de kust groeien.

[20-1-2014]

Vandaag zien we voor het eerst de tweevingerige luiaard. Die slapen overdag meer dan de drievingerige en zijn vooral ‘s nachts actief. Het verschil tussen de soorten zie je natuurlijk aan het aantal vingers, maar ook aan de vachtkleur. De tweevingerige is meer grijzig, terwijl de drievingerige bruinig is. Bovendien is de tweevingerige groter. Overigens verschilt alleen het aantal vingers aan de voorpoten; beide soorten hebben drie tenen aan de achterpoten.

[20-1-2014]

Foto: kapucijnaapje.

Verder zien we eekhoorns, kapucijnaapjes, wasberen, een vliegende toekan en sterns.

[20-1-2014]

Foto: de helmbasilisk, ofwel de Jesus Christus hagedis.

Ook de reptielen zijn goed vertegenwoordigd. We zien tot twee maal toe de grote groene leguaan en zowel de groene als de bruine basilisk (hagedis). Gezellig om de vrienden uit Ouwehand hier in het wild tegen te komen.

[20-1-2014]

Ook slangen zijn hier ruim aanwezig. De meest bijzondere is de prachtig gele Schlegels groefkopadder of wenkbrauwgroefkopadder wat een veel betere naam is, omdat twee puntige schubben als wimpers boven zijn ogen uitsteken. Het zijn kleine slangetjes die op ongeveer een meter hoogte zitten, meest dichtbij het pad om voorbij komende gekko's te vangen. Hoe klein en mooi ze ook zijn, ze zijn levensgevaarlijk. Hun beet voelt als een soort mierenbeet, zodat je die misschien niet eens als slangenbeet registreert. Hun gif is zo dodelijk dat je in ongeveer een half uur tot een uur dood bent. Om te overleven moet er dus razend snel hulp zijn. Zelf merk je de slangetjes ondanks de kleur – er zijn ontzettend veel kleurvariëteiten – nauwelijks op. Zomaar het struikgewas inlopen is dus niet verstandig en een gids mee is een aanrader. Later zien we de vineslang die echt als twee druppels water op een liaan lijkt.

[20-1-2014]

Op het verste punt van de tocht trakteert Alberto ons op water en vers fruit. Dat weten de kapucijnaapjes ook. Van vrij dichtbij wachten ze af of er geen restjes voor ze afvallen. Maar we zien nog iets heel bijzonders. De beroemdste kikker van heel Costa Rica: de red-eyed tree frog (roodoogmakikikker). Z’n rode oogjes vallen nu erg tegen, want overdag slaapt de roodoog met zijn oogjes stijf dicht. Niets rode oogjes dus. Hij is trouwens zo goed gecamoufleerd dat alleen de ervaren gids hem kan vinden en dan pas ziet de rest van de groep onze groene vriend.

Eenmaal terug krijgen we nog een traditionele lunch bestaande uit rijst, bonen, kip of vis en gebakken banaan. Daarna rijden we na een fantastische dag weer terug naar Puerto Viejo waar een stapeltje schone was op ons ligt te wachten.