[24-3-2014]

Foto: de controlepost bij de toegang tot Caracol.

De eerste volle dag gaan we met gids Dora – de eerste vrouwelijke gids in al die tijd en natuurlijk een heel goede – de hele dag op stap. We bezoeken de Maya site Caracol, destijds ook een groot en belangrijk centrum. Dora is geboren in Guatemala maar al heel vroeg hierheen gekomen vanwege de burgeroorlog in Guatemala. We rijden ongeveer een uur en komen dan bij de militaire post waar iedereen zich moet melden. De reden is dat deze regio vlakbij de grens met Guatemala ligt en dat er voortdurend militairen patrouilleren om narigheid te voorkomen.

[24-3-2014]

Onderweg passeren we ook nog een vroeger rangerstation. Dat is nu niet meer in bedrijf omdat de dennenbomen werden opgevreten door een kever en doodgingen. De houtkap leverde dus niets meer op. De kevers zijn nu onder controle, maar niet weg. De reden dat hier zoveel dennenbos staat en op andere plaatsen het weelderige regenwoud heeft alles te maken met de bodem. Op de granietbodem die arm in voedingsstoffen is, kunnen alleen de dennen, varens en nog wat andere planten groeien. Op de delen met een kalkhoudend gesteente – en dus een kalkhoudende bodem – groeit de weelderige tropische vegetatie.

[24-3-2014]

Foto: de landelijke weg die het massatoerisme in Caracol tegenhoudt.

Caracol is alleen over een lange en slechte weg te bereiken en dat is fijn. Grote tourbussen komen hier niet, het is een rustige plek.

[24-3-2014]

Foto: bij deze piramide is goed te zien dat ze in Caracol veel kleinere stenen gebruikten dan op de sites die we eerder hebben gezien.

De naam Caracol – slak in het Spaans – is niet de echte naam van de site maar de naam die archeologen aan de site gegeven hebben vanwege de weg die vanuit het centrum van de stad in steeds grotere cirkels naar buiten loopt. De weg liep van laag naar hoog en de positionering langs de weg had te maken met je status. Naast de weg zien we restanten – richels met stenen – van vier verblijven van de middenklasse. Opvallend is dat de stenen hier veel kleiner en handzamer zijn dan op andere Maya plaatsen. Omdat de gebouwen precies elkaars spiegelbeeld zijn, worden ze ook wel mirror houses genoemd. Ook hier staan de restanten weer midden in de weelderige jungle en Dora vertelt ons ook heel veel over de planten en bomen die we zien.

[24-3-2014]

Foto: onze leuke Dora laat zien hoe groot de steunwortels van de Ceiba zijn. Let op het mes in het schitterende etui dat ze draagt.

We zien de tweeling Ceiba (van de kapok), twee grote Ceiba bomen naast elkaar die met hun kandelaar takken naar de bovenwereld wijzen. De brede stamsteunen onderaan de stam en de wortels zijn de verbinding met de onderwereld. Voor de Maya's is de Ceiba een heilige boom die de boven- en de onderwereld en de gewone wereld daartussen met elkaar verbindt. Aangezien elke dode via de onderwereld moest en daarna pas zijn ziel kon laten ontsnappen naar de bovenwereld is de Ceiba erg belangrijk. Via de sapstromen in de boom kon de ziel de onderwereld verlaten en de vrije ruimte in gaan.

[24-3-2014]

Foto: op deze piramide is zelfs nog een opbouw te zien

Bij de centrale acropolis zien we de uit etages opgebouwde paleizen. Via een reservoir voor de watervoorziening dat van alle kanten via kanalen door het regenwater werd gevoed, komen we bij de zuid acropolis ook een koninklijke residentie. Daar zien we een (lege) graftombe van een prinses en een koninklijke slaapkamer met een stenen bed. Dora vertelt dat in de kamers een verhoogd stenen gedeelte was dat als bed werd gebruikt. Na het overlijden werd de kamer veranderd in een tombe door de vloer tot de hoogte van het bed helemaal op te vullen met stenen. De dode lag dus op een egaal oppervlak, maar wel op zijn eigen bed.

[24-3-2014]

De alleroudste gebouwen – van voor Christus – zijn de vier gebouwen die samen het observatorium vormen. De astronomen die toen het observatorium bevolkten, wisten al alles over de bewegingen van de hemellichamen en hadden daarmee inzicht in het verloop van het jaar. Zo konden zaai- en oogsttijd en langste en kortste dag vastgesteld worden. Er zijn ook mooie steles bewaard gebleven. Op een zien we de beeltenis van een man – de koning – met links en rechts zijn vrouw en dochter die hij voorstelt als zijn opvolgers.

[24-3-2014]

Foto: de oropendola in zijn lange, hangende nest.

Dora wijst ons op de zogenaamde paardenballen boom, zo genoemd naar de twee grote vruchten die altijd in tweetal als grote ballen in de boom hangen. Binnenin zit zacht vruchtvlees dat de apen heerlijk vinden. Op het open veldje bij het observatorium zien we oropendola nesten in de boom hangen waar de vogels druk in en uit vliegen.

[24-3-2014]

We komen langs een aantal goed geconserveerde steles en altaren die gezamenlijk onder een afdak staan. Op een van de altaren staan twee gevangenen van wie er een uit een onbekende plaats komt. De plaats wordt wel in de Maya beschrijving genoemd, maar is nog nooit gevonden. De ander komt uit een bekende plaats. De afbeelding van een maïs god met de platte neus en het platte voorhoofd laat duidelijk de invloed van Azteken zien.

[24-3-2014]

Foto: Caana, het grootste bouwwerk van Caracol.

Als laatste komen we bij de B-groep met de hoogste gebouwen van Caracol. Rondom het plein staan een viertal paleizen waarvan je er verschillende op mag.
Vanaf de B-groep lopen we terug naar de ingang waar we de lunch nuttigen. De kok heeft echt zijn best gedaan: kip, gekookte koude groente, smeerkaas, geraspte kaas, nacho's, fruit, koek en brood; allemaal even lekker en veel te veel. Het enige wat we afslaan is het vruchtensap met ijsblokjes. Kan waarschijnlijk geen kwaad, maar liever geen risico.