[6-7-2012]

Vanuit Sebastopol rijden we naar de opgravingen van de Romeinse stad Chersonesos. Het is moeilijk te vinden omdat er nergens iets aanstaat en er ook geen enkele straatnaam te vinden is. Het is te danken aan de goede samenwerking en handigheid van M. en Rik dat we dit soort bezienswaardigheden weten te vinden.
De stad stamt uit de Romeinse tijd, maar heeft ook later in de geschiedenis een rol gespeeld. In de Byzantijnse tijd was het afwisselend onderdeel van het rijk of een min of meer zelfstandig optredende eenheid die zich op eigen houtje de Goten en de Hunnen van het lijf wist te houden. Soms gebruikten de keizers het als een ballingsoord voor ongewenste personen. In 656 stierf Paus Martianus I er van honger en uitputting. De stad speelde een belangrijke rol bij het leggen van contacten met de Russen. In 988 werd prins Vladimir van Kiev er gedoopt. Hij had Basilius II van Byzantium, de Bulgarendoder, uit een wanhopige toestand gered. Hem was daarna beloofd dat hij met Anna Porphyrogeneta, een zuster van de keizer mocht trouwen, maar toen de barbaar eenmaal geen heiden meer was, kreeg de keizer spijt. Toen bezette Vladimir Cherson maar om zijn liefde voor Anna kracht bij te zetten (989). Zij werd alsnog de gelukkige bruid en hij werd later heilig verklaard. In Rusland wordt dit nog altijd als hét beginpunt van het orthodoxe Rusland gezien. In de 13e eeuw had de stad te kampen met invallen van de Mongolen. In 1347 was de Krim een van de eerste plaatsen van Europa die door de pest getroffen werd. Van hieruit verspreidde de ziekte zich naar Constantinopel, Sicilië en uiteindelijk vrijwel heel Europa. In 1399 werd Cherson door de Gouden Horde verwoest en daarna verlaten.

De ruïnes hebben er vrijwel ongestoord bijgelegen tot Catharina de Grote haar militaire ingenieurs erop afstuurde. Nadien is er veel geplunderd en schade veroorzaakt, maar toch is het vandaag nog een belangrijke archeologische plek. Er zijn restanten van muren, torens, verblijven van soldaten. Op diverse plaatsen zien we archeologen nog druk aan de slag met opgravingen. Het is een gigantisch complex op een landpunt die omringd wordt door de zee. Vanaf de kust heb je prachtig uitzicht over de Zwarte Zee die niet zwart maar heel erg blauw is.

Niet alle bezoekers komen voor de opgravingen. Overal aan de kust zijn mensen aan het zwemmen en proberen comfortabel te liggen op de rotsige stranden met kiezels die niet lekker kunnen zijn. Wij vinden het eerst gek dat mensen zoveel toegang betalen om aan het strand te zijn, maar later zien we dat je over de heuvel zonder de kassa te passeren het complex kan betreden.