Hongarije > Balaton-Lator > Pecs
Pecs
None

[9-6-2012]

In Pecs (spreek uit Petsj) komen we om half zes aan. We gaan dus snel de straat op om nog zoveel mogelijk van de stad te zien. Aan het Széchenyi-plein staat een van de meest bijzondere gebouwen. De voormalige moskee van Pascha Kassim Gasi, het grootste Turkse bouwwerk in Hongarije, is nu in gebruik als katholieke kerk. De moskee is na het verdrijven van de Turken nooit afgebroken, omdat hij al snel als christelijke kerk in gebruik werd genomen. Het resultaat is een mengeling die een beetje aan Córdoba doet denken. De voorkant van de kerk is van binnen en buiten duidelijk een moskee compleet met de rood witte bogen en pilaren en de gebedsnis (Mihrab) uit de islamitische tijd, maar verder is het een katholieke kerk met altaar en kerkbanken. Op de plaats waar vroeger een Turkse bron op het plein stond, staat nu een fontein uit de Zsolnay-porseleinfabriek, waarvan ook hier het glazuur de typische metaalglans heeft waar de fabriek zo bekend om was. Natuurlijk heeft ook Pecs een aartsbisschoppelijk paleis. Op een balkonnetje bij het paleis staat Franz Liszt met een regenjas aan over het balkon uit te kijken.

Jugendstil gevel
foto-serie Pecs [1/7]
Széchenyi plein
foto-serie Pecs [2/7]
Moskee-kerk
foto-serie Pecs [3/7]
Interieur van moskee-kerk
foto-serie Pecs [4/7]
Gezellig heksje
foto-serie Pecs [5/7]
Detail fontein (Zsolnay fabriek)
foto-serie Pecs [6/7]
Hotel Palatinus (niet ons hotel!)
foto-serie Pecs [7/7]
Wolkbreuk
None

[9-6-2012]

Het is al de hele tijd drukkend warm. Het is flink gaan waaien en af en toe zien we een lichtflits , terwijl de lucht steeds dreigender wordt. Dom genoeg zijn we net deze keer zonder jasjes de deur uit gegaan en we gaan dus maar even met een ommetje terug naar de kamer om ze te halen. Het is al acht uur geweest, dus we gaan eerst maar eten. Het onweer wordt steeds serieuzer en als we weer bijna bij het centrum zijn, vallen de eerste dikke druppels en even later barst de bui echt los. We vluchten een restaurant is, maar dat blijkt alleen een ijssalon te zijn. Daar blijven we schuilen, want buiten is echt een wolkbreuk met grote hagelstenen en stevig onweer vlakbij losgebarsten. Recht tegenover de ijssalon zit een restaurant. Zodra het even kan, steken we de straat - inmiddels een grote rivier - over. In het restaurant komt het water van de trap. Of dat iets met de hoosbui te maken heeft, weten we niet, maar de keuken is vast gespaard gebleven, want het eten is prima.