[2-6-2012]

Foto: de abdij van Pannonhalma.

Taalbarrière

Via een vrij vlak landschap met veel graanvelden, zonnebloemen en wijngaarden en met weinig vee, rijden we naar de abdij van Pannonhalma. Onderweg zien we opnieuw ooievaars en voor de eerste keer een paard en wagen volgeladen met hooi. We lunchen langs een klein zijweggetje en als we net staan, komt een man op een trekker en probeert iets uit te leggen. We snappen dat het iets met kappen heeft te maken en we denken dat hij ons waarschuwt dat we niet over het bruggetje verder moeten gaan, omdat er gezaagd wordt. Dat waren we niet van plan, dus alles is dik in orde.
Als we net aan de broodjes zitten, horen we met een grote klap een boom vallen, dwars over het weggetje waar wij ook weer over terug moeten. Nu snappen we pas echt wat de man wilde zeggen, ons Hongaars behoeft toch nog enige verbetering. We gaan maar rustig door met eten en wachten maar af hoe het afloopt. Maar samen met een maatje werkt de man hard door en als wij klaar met eten zijn, is het pad weer vrij genoeg om terug naar de weg te rijden.

De commerciële abdij

De abdij van Pannonhalma is erg beroemd en staat op de werelderfgoed lijst. Dat weten ze in Pannonhalma erg goed. Je mag alleen met grote groepen, begeleid door een Hongaars sprekende gids het klooster in waar ook nog flink onderhoud wordt gepleegd. Van buiten het klooster bekijken, wat eigenlijk bij alle bezienswaardigheden mogelijk is, is hier onmogelijk gemaakt, doordat je de toegangspoort (die via een verplichte excursie naar de wijnproeverij loopt) zonder kaartje niet door mag. Alles is zo commercieel gemaakt, dat we besluiten dat we het doen met de foto's die we al op afstand hebben gemaakt.