[22 en 23 juli 2010, Tomsk]

In Tomsk kan je met gemak een dag zoet brengen. Het is wel een gezellige stad en er is veel te zien, maar je moet er wel flink voor lopen. Het heeft een schat aan houten huisjes. Niet alleen de gewone kleine woonhuizen, maar ook echte landhuizen met geheimzinnige torentjes met uitbouwtjes en draken of pauwen op het dak. De dakranden en raamkozijnen zijn van fraai houtsnijwerk. De goten zijn van boven van prachtig smeedwerk. Tomsk heeft werkelijk straten vol met houten huizen, jammer is wel dat de meeste toe zijn aan een onderhoudsbeurt: ze zitten slecht in de verf, van de kozijnen zijn stukken afgebroken en ze zijn behoorlijk verzakt.

[23-7-2010, Tomsk]

Foto: Nevsky kerk, Tomsk.

Ben je uitgekeken op de houten huizen kan je doorgaan met de kerken.
In de Nevsky kerk, waar we het eerst naar binnen stappen wordt een klein jongetje gedoopt. Het lijkt een besloten dienst, dus we gaan weer snel naar buiten, maar de dienstdoende orthodoxe pater komt ons achterna om ons weer binnen te roepen. We gaan dus maar weer naar binnen en blijven een beetje achteraf staan. Het kleine kereltje ligt poedelnaakt in zijn wiegje en de pastoor smeert zijn lijfje, benen, armpjes en hoofd in met, naar we aannemen, iets heilzaams. Daarna wordt hij naar de doopvont gedragen waar hij in het bad met wijwater wordt gezet. Pas als ze een blauw emmertje water over zijn hoofd kiepen, begint hij te krijsen. Maar daarna is het allemaal voorbij en wordt hij in een zacht handdoekje gewikkeld. Ondertussen is een kerkvrouwtje bij ons aangeschoven die zegt dat ook wij kaarsjes moeten kopen. In de hal kopen we dus maar twee kaarsjes. Er is nergens een lontje te zien, dus ik sta wat te stumperen. De kerkvrouw zet haar nagel in het kaarsje en haalt het bovenste laagje kaars weg, zodat er een lontje overblijft. De familie loopt intussen met brandende kaarsen een rondje om de doopvont. Wij volstaan met het aansteken van een kaarsje en gaan dan weer stilletjes weg. We geloven niet dat het kaarsje enig nut heeft, maar ach het zal ons kleine ventje ook geen kwaad doen.

Behalve een doop zien we volop een andere plechtigheid: de bruidsparen trekken in file voorbij. Vrijdag en vooral zaterdag is het hier trouwdag en aan de aantallen bruidsparen te oordelen, kan er geen ongetrouwde Rus of Russin meer over zijn.