[14-7-2010]

Foto: wat doet de aanduiding van een tank op het fietspad?

Perm, dat in de Sovjettijd 'Molotov' heette, is de vroegere hoofdstad van de Oeral. Perm is relatief welvarend door de grote hoeveelheid mineralen die er gevonden worden, waarvan zout een van de belangrijkste is. De zoutdragers kregen de bijnaam 'zoutoren', omdat ze grote zakken zout op hun hoofd droegen. Door al het zout verbrandden hun oren, zodat ze gemakkelijk te herkennen waren. In de stad staat ook een beeldje ter herinnering aan de 'zoutoren'. De stad is lange tijd (tot 1991) gesloten geweest voor alle buitenlanders en zelfs ook voor niet-inwoners vanwege de grote oorlogsindustrie die er zat en zit. De stad is groot en druk en heeft opmerkelijk veel grote winkelcentra, maar ook genoeg mooie gebouwen om er een dagje zoet te brengen.

Geen gedetailleerde wegenkaarten

In Perm gaan we ook op zoek naar een meer gedetailleerde wegenkaart van Rusland. Tot de Oeral hadden we kaarten van 1 op 7 km, maar vanaf de Oeral is de schaal 1 op 14 km en dat is behoorlijk grof als je een uitstapje van de hoofdroute wilt maken of als er een opbreking is, zeker met een Goedele die het ook allemaal niet meer weet. De receptie van het hotel zoekt voor ons een aantal boekwinkels op, maar in geen van de drie goed gesorteerde boekwinkels vinden we betere kaarten. Ook het VVV waar we later op de dag langsgaan, kan ons niet helpen. Als we later in Jekatarinaburg in een enorme boekwinkel met een scala aan autokaarten ook niets kunnen vinden, zijn we overtuigd. Meer gedetailleerde kaarten van dit gebied zijn niet beschikbaar (althans niet normaal verkrijgbaar). Op zich ook niet zo raar, want veel kanten kan je niet meer op. Er is een hoofdweg met afslagen naar de dorpen die een aantal kilometer van de hoofdweg af liggen en daar houdt het mee op. Als Nederlander kan je je niet echt goed verplaatsen in Russische afstanden en wegen.

'Groene Lijn'

In Perm hebben ze een zogenaamde 'Groene Lijn' uitgezet. Op straat loopt een dikke groene lijn en als je die volgt kom je vanzelf langs alle bezienswaardigheden van de stad. Bij elk punt staat een informatiebord met tekst in het Russisch en het Engels.
Hier is een link naar de website van de Green Line.
De route voert onder andere langs een aantal mooie huizen. De meeste huizen zijn in de 19e eeuw gebouwd in opdracht van een 'eerzame burger van de stad Perm'. De meeste huizen zijn in 'neoclassicistische stijl met eclectische elementen', wat grofweg inhoudt dat je meestal klassieke pilaren in de gevel ziet met horizontale lijnen en verder hebben ze erbij gemaakt wat ze mooi vonden. In de Sovjettijd zijn de meeste gebouwen gebruikt als opleidingsinstituut, communicatiecentrum of onderkomen voor officieren en zijn toen sterk verwaarloosd. Vanaf de negentiger jaren is het herstel in oude stijl opgepakt. Veel van de huizen hebben ernstig te lijden gehad onder een grote brand in 1842. Een enkel huis is toen gespaard gebleven.
Een van die huizen heeft een huiveringwekkende geschiedenis. Ergens tussen 1830 en 1840 liet een rijke edelman een mooi, duur huis bouwen. Omdat de bouwkosten nogal opliepen, sloopte hij op de begraafplaats stiekem de overgroeide grafstenen en liet daarvan zijn haard metselen. Toen de edelman een groot feest voor zijn vrienden gaf, werd een grote taart de feestzaal binnengereden. Toen die aangesneden werd, gebeurde het: uit de taart kwamen een schedel en een hoop botten tevoorschijn. De gasten vluchtten in paniek het huis uit en de edelman kreeg een hartverlamming van schrik en bleef dood achter. Sinds die tijd ging het verhaal dat het huis behekst was. Een gerucht dat bevestigd werd door de brand van 1842: mensen hadden gezien hoe een heks de vlammen eigenhandig bij het huis wegstuurde. Het informatiebord is zo eerlijk om te vermelden dat de geschiedenis niet met zekerheid vast te stellen is.

Verder zien we het huis waar een van de Romanov's die daar in ballingschap verbleef, is opgepakt en het huis dat in Boris Pasternak's dokter Zhivago een rol gespeeld zou hebben.