[30-7-2010, Olkhon]

Foto: paal met doeken die mooi afsteekt tegen de omgeving en waar Sjamanisten betekenis aan hechten.

Olkhon is een prachtig eiland en opnieuw heel anders dan we ons voorgesteld hadden. Het landschap doet ons nog het meest aan Mongolië denken: een leeg weids landschap van kale, schraal begroeide heuvels met af en toe wat bos. Onderweg zien we vee grazen en soms een dorpje met houten huisjes. Jammer genoeg is de weg ook Mongools: onverhard en met onophoudelijke wasbordribbels overdwars. Soms is er een bypass door het zand: die heeft dan wel veel kuilen en is soms akelig scheef, maar de ribbels zijn we dan even kwijt. Al met al doen we twee uur over de 40 km naar Khuzyr, de hoofdplaats van het eiland. We kijken vol bewondering toe hoe M. ook hier weet te manoeuvreren. We hebben een voortreffelijk vakman bij ons!
Vooraf hadden we op basis van de kaar bedacht dat we 's middags nog naar de andere kant van het eiland zouden kunnen rijden. Gezien de aard van de weg tussen ferry en hoofdstad, verwachten we absoluut niets van de verdere weg en zien we af van een middagrit en gaan we wandelen.

Het hotel is een ommuurd complex met alle maaltijden inbegrepen. Een echte toeristenkolonie, waar je uitsluitend toeristen ziet, met een hoog percentage westerlingen. Wij hebben het niet zo op dit soort complexen, maar toegegeven: alles is goed doordacht en heel energiezuinig opgezet en het eten is prima. Om water te besparen moet je het douchewater met twee voetpompjes (een soort luchtbedpompje) oppompen. Dat leert je wel af om water te gebruiken en eigenlijk ook wel om te douchen. Het eiland zelf is prachtig, met prachtige rotskusten, zandverstuivingen en de Mongoolse hellingen. Op de zandverstuivingen zien we prachtige bomen, waarvan de wortels bijna blootliggen door het stuivende zand. We blijven er maar een nacht en dat is eigenlijk te kort om het eiland goed te kunnen zien.

Het eiland heeft twee heilige Sjamanenrotsen en aanhangers van het Sjamanisme (en veel mensen op zoek naar zichzelf die wel wat zien in het Sjamanisme) komen naar het eiland dat als centrum voor het Sjamanisme geldt. We zien dan ook veel mensen in een kring zittend en onder deskundige begeleiding, diep over het leven nadenken.