[6-7-2010, Ivanograd]

Foto: zicht op de burchten van Ivanograd.

De volgende ochtend rijden we vroeg naar de grens en bij het hokje dat Nina uitgelegd heeft, krijgt M. zonder enig bezwaar voor 40 EEK (2,5 euro) een briefje voor de grens. We rijden via wat omwegen en de ingang voor vrachtauto's naar de goede grenspost en sluiten aan in een rijtje van acht auto's. De auto's worden per plukje door de slagboom gelaten en touringcars hebben voorrang, maar zo groot zijn we nou ook weer niet. Bij het tweede plukje mogen we de eerste slagboom door: Estland uit.
Na de paspoortcontrole staan we voor de volgende slagboom te wachten of eigenlijk voor een licht ver voor de slagboom. Na een tijd wachten mogen we doorrijden de brug over. Midden door de Narva rivier loopt de grens en overal staan bewakingsposten. Aan beide kanten van de rivier staan indrukwekkende burchten, nu zonder functie, maar de bewaking van de buren is nog even streng als vroeger. Aan de andere kant van de brug willen de Russen alles van ons zien en weten. Paspoorten, autopapieren, inhoud van de bus. We hoeven geen bagage uit te pakken, maar er moet wel zoveel bagage uit dat ze de hele bus goed kunnen inspecteren.
M. moet naast zijn eigen immigratie formulier ook weer een declaratie voor de bus invullen. Natuurlijk moet die weer over omdat ze vinden dat dingen op een verkeerde regel staan en ook hebben we hulp nodig bij het invullen van sommige vragen. We moeten aangeven dat we transit zijn en vullen dan dus ook in dat we uit Estland komen en naar Mongolië gaan. Dat is helemaal fout. We zijn wel transit, maar het goede antwoord is Rusland en niet Mongolië. Ook goed, wij schrijven wel op wat ze willen. Na nog een controle gaat de slagboom open en zijn we echt in Rusland. De grens waar iedereen je voor waarschuwt vanwege de dagenlange wachttijden hebben wij in twee uurtjes gedaan. Hulde aan Hans en Nina.

In Ivanograd, de Russische grensplaats hebben we mooi uitzicht op beide burchten. Als we een foto willen maken, worden we streng aangesproken door een politieman die nog onderweg naar zijn werk is.

[6-7-2010, Ivanograd]

Foto: fruitstalletje in Ivanograd.

Het verschil aan beide zijden van de grens is enorm. Gelijk over de grens zijn de huizen armoedig en we zien onmiddellijk de vervallen sovjetflats.
We drinken koffie op een marktje waar vrouwen achter een kraampje zitten met twee bosjes rabarber of drie bosjes bloemen uit eigen tuin als enige koopwaar. Voor vier koffie betalen we 40 roebel, omgerekend 1 euro. Voor het toilet betalen we trouwens evenveel als voor de koffie.

[6-7-2010]

We gaan op pad voor de 350 km van de grens naar Veliky Novgorod, onze eerste overnachtingsplaats in Rusland. Na deze eerste dag weten we al dat de kwaliteit van de wegen zeer sterk verschillend is. Sommige stukken zijn echt prima, andere stukken zitten vol gaten en M. moet echt goed op de weg letten om de gaten te vermijden. We rijden soms door stukken bos, soms langs open velden die voor niets in gebruik lijken en dan weer langs enorme graanvelden. De ooievaars zien we nog steeds, vooral op gemaaide velden.
Wat we vandaag heel veel zien, zijn Perzische berenklauwen die allemaal volop staan te bloeien. Je ziet ze in Nederland soms ook wel: meer dan manshoge schermbloemen die per plant meer dan een vierkante meter ruimte nodig hebben.
Onderweg komen we door kleine dorpjes met voornamelijk houten huizen vaak met een klein bloementuintje en een moestuintje. Vandaag moeten we opnieuw een uur inleveren, het tijdsverschil met Nederland is nu twee uur.