[9-8-2010]

Vannacht kamperen we bij Ulaan Suvraga, ofwel de ‘rode stupa’. In de reisgids heet het hier de ‘painted desert’. Al die namen zijn te begrijpen als je er bent: we staan in een gebied met prachtige zandduinen in alle tinten tussen gebroken wit en dieprood. Prachtig schilderachtig landschap. Vlakbij is een verweerde bergrug waar grote brokken steen voor liggen.

Zwarte beestjes

Onze kampeerplaatsen zijn prachtig en overnachten in een tent of in een ger-kamp is prima. Toch zijn er ongemakken waar wij nog geen weet van hebben en waar Jacky ons voor waarschuwt: luister naar het verhaal van de zwarte beestjes. Jacky waarschuwt ons dat we 's nachts propjes watten in onze oren moeten stoppen om te voorkomen dat er beestjes in je oor kruipen die er dan niet meer uit kunnen. Het klinkt onheilspellend genoeg, maar we hebben al zo vaak overal gekampeerd dat we denken dat dat wel mee zal vallen. De nacht erna slapen we in een ger-kamp. Tijdens de regenbui zien we colonnes zwarte beestjes, kevertjes zo groot als grote lieveheersbeestjes, door de ger lopen. Niet alleen over de vloer, ze lopen ook over de muur en vallen af en toe ook op bed. Het zijn geen regenbeestjes; als het droog is, blijven er evenveel beestjes lopen. We besluiten deze keer toch maar wel de propjes van Jacky in onze oren te doen. Watten hebben we niet, maar wc-papier werkt vast ook wel. 's Morgens vinden we het een verstandig besluit: Rik is 's nachts in zijn nek gebeten en heeft er een uit zijn haar gehaald, bij mij was er een op m'n achterhoofd aan het grazen. Geen aantrekkelijk idee dat je in het niets van Mongolië zo'n beest in je oor hebt dat niet snapt dat hij achteruit moet lopen om er weer uit te komen.