[21-8-2010

Foto: monument op de plek waar Dzjengis Khan door het volk tot kroning is gekroond.

Onderweg gebeurt wat we niet voor mogelijk hadden gehouden: Oghtroh raakt de weg kwijt. Heel raar, want we zijn nu alweer een stuk dichter naar het westen en kortere uitstapjes komen vaak hier in de buurt. We blijken helemaal verkeerd te zitten en als Oghtroh weer weet waar we zijn, blijken we al 60 km voorbij de Rashaan Khad en de Dzjengis- muren te zitten. We besluiten om toch maar terug te gaan, want we willen ze graag zien.

[21-8-2010

Foto: inscripties op een rots.

We besluiten, ook al zijn we 60 kilometer verdwaald, om toch maar terug te gaan, want we willen Rashaan Khad graag zien. Oghtroh moet nu doorsteken, wat ook weer moeilijk is en elke keer moeten we opnieuw de weg vragen, maar uiteindelijk komen we bij de enorme rotsen, de Rashaan Khad. Die zijn bepaald indrukwekkend. Op de enorme rotsblokken staan inscripties in veel verschillende talen: Arabisch, Tibetaans, Mongools (het oude Mongoolse schrift), Perzisch. Jacky vertelt dat er inscripties verdwenen zijn, maar dat geleerden meer dan 30 verschillende talen hebben gevonden. Verder zie je ook hier en daar rotstekeningen, de een wat duidelijker dan de ander. De inscripties dateren uit verschillende eeuwen variërend van de 7e tot de 13e eeuw.

[21-8-2010

Na Rashaan Khad rijden we langs de muren van Dzjengis Khan die zoals al voorspeld was, niet heel spectaculair zijn: een muurtje van gestapelde stenen. Hier schijnt de grote man zijn legers getraind te hebben en dat moet je toch gezien hebben als je in de buurt bent.

[21-8-2010

Kennelijk zoekt Oghtroh na de Dzjengis Khan muren een kortere doorsteekroute en opnieuw blijken we de weg kwijt te zijn en moeten we steeds vragen hoe we verder moeten. Uiteindelijk komen we tegen half zeven aan bij de deer-stones en dan zitten we weer helemaal op de route.
De deer-stones zijn een soort Mongoolse hunebedden uit de 7e eeuw, tijdens de Turkse tijd. Het zijn begraafplaatsen van nobele lieden. De stenen werden in een kring neergelegd en bovenop de begraafplaats werden grote stenen, een soort menhirs, opgericht. Die stenen zijn in drie delen verdeeld: bovenin de zon en de maan, daaronder herten die naar de opkomende zon kijken als zinnebeeld van vertrouwen in de toekomst en onderaan verschillende wapens. Op een enkele steen kan je de symbolen nog duidelijk onderscheiden.

[21-8-2010]

Foto: onderweg naar het Bereeven klooster.

We rijden nog verder naar het Bereeven klooster waar we overnachten. Als we om half acht bijna de tent opgezet hebben, komt een soort opzichter vertellen dat we niet mogen staan waar we staan, kennelijk hoort dit nog bij het terrein van het klooster. We gaan dus maar weer inpakken. Aan de andere kant van het klooster vinden we een even mooi plekje en om acht uur kunnen we dan eindelijk echt de tent opzetten.