[23-8-2010]

Vanaf het Gun Galuutai park rijden we verder naar Gorkhi Terelj National Park, ons laatste park voor we terugkeren naar Ulaan Baatar. Onderweg stoppen we bij een immens groot, protserig en lelijk ruiterstandbeeld, uiteraard van Dzjengis Khan. Het beeld is gemaakt van staal met goud, omdat hij de eerste was die goud vond in Mongolië. Het beeld staat op een gebouw van twee etages waar je naar binnen kan en waar je een lift kan nemen tot aan de manen van het paard. Dat slaan we maar over. Het standbeeld is gefinancierd door een rijke zakenman die uit dezelfde streek komt als Jacky en zij kent de man ook. De man wil nu de grootste paardenviool (de tweesnarige Mongoolse viool, waarvan de hals eindigt in een paardenhoofd) laten bouwen. Het ruiterstandbeeld is het grootste ter wereld en ook vast het lelijkste.

[23-8-2010]

We stoppen nog bij een grot waar monniken kwamen om te mediteren. Daarvoor moesten ze wel een steile klim over onregelmatige, grote rotsen maken, die wij maar niet uitproberen. Veel andere toeristen die als we het vriendelijk formuleren noch jong, noch sportief, noch atletisch ogen, proberen het wel, soms tot grote zorg van zichzelf en vaak tot irritatie van medeklimmers. De grot schijnt duizend monniken te kunnen bevatten. Verder maken we nog een stop bij een Owoo. Het is duidelijk dat we dichter in de buurt van Ulaan Baatar komen, want bij alle attracties komen we nu verschillende busjes tegen met mensen die duidelijk een dagtochtje maken.

[23-8-2010]

Foto: toegangspoort van het park.

Het Gorkhi Terelj National Park is landschappelijk erg mooi: bergen met grillig gevormde stenen kammen, gigantische rotsblokken die meteen namen als 'schildpad' of 'de biddende monnik' hebben gekregen, stukjes bos en volop riviertjes met struikgewas erlangs. Nadeel van het park is dat het behoorlijk verpest is door het toerisme. We hebben al die weken steeds helemaal alleen gekampeerd of vrijwel alleen in ger-kampen overnacht en in het park zie je het ene na het andere ger-kamp. Wij blijven twee nachten in het park, de eerste nacht kamperen we, de tweede nacht slapen we in een ger-kamp. Op zich kamperen we op een mooie plek met de rivier vlakbij en bosjes om ons heen, maar er zijn teveel andere mensen en overal ligt afval. We zouden eigenlijk een soortgelijke plek aan de overkant van de rivier gaan zoeken, maar de rivier staat zo hoog dat een paard er tot aan zijn buik in verdwijnt. We kunnen dus niet oversteken. Gelukkig gaan tegen de avond veel mensen weer weg en wordt ons plekje toch redelijk rustig.