[11-8-2010]

Foto: de paardenboog onderweg naar Ikh Gazriin Chuluu.

Na een nachtje ger-kamp, slapen we opnieuw in het niets bij mooie granietrotsen, Ikh Gazriin Chuluu, in de Midden Gobi woestijn. Het lijken net grote, gelijmde hopen kiezelsteen. Volgens onze informatie horen hier steenbokken en Argalischapen te zitten en natuurlijk willen we die graag zien. We gaan dan ook meteen op pad om te kijken. Op pad is hier een relatief begrip. Alles lijkt hier op elkaar en als je even niet oplet, vind je nooit meer de weg terug. Natuurlijk ben ik met mijn volledige gebrek aan richtingsgevoel totaal ongeschikt voor dit soort gebieden, maar ook Rik moet oppassen. We kijken dus steeds om hoe we terug moeten en als we twijfelen, gaan we ook echt niet verder. Hoe onze chauffeur hier de weg weet te vinden is een volstrekt raadsel. Er lopen veel wegen, die kris-kras afslaan, er staat geen enkel verkeersbord of richtingaanwijzer en soms gaat hij ook van de weg af , dwars door het veld om even later weer op een weg uit te komen. Hij heeft geen enkele kaart, geen tom-tom en geen GPS. Een doodenkele keer checken we bij een ger of we op de goede weg zitten, maar meestal weet Oghtroh de weg gewoon. Wij zijn daar minder goed in en doen dus maar erg voorzichtig. Zowel 's morgens als 's avonds speuren we naar steenbokken en Argalischapen, onder meer in een valleitje waar ik als steenbok zeker heen zou gaan. Maar ze werken niet mee en we krijgen niemand te zien. Wel zien we een vale gier en tijdens het eten valkjes.

In de buurt van de rotsen zijn we nog gestopt bij een amfitheater waar een inmiddels overleden beroemde Mongoolse zanger altijd optrad. Ook bezoeken we een uitzichtpunt waar een indrukwekkende paardenboog staat.