[26 en 27 augustus 2010]
Donderdagochtend zes uur nemen we afscheid van M. en S. die naar Berlijn vliegen en daar nog een paar dagen gaan rondkijken.
Wij gaan op onze laatste dag nog naar het nationaal historisch museum. Een heel goed en degelijk museum waarin de geschiedenis vanaf de prehistorie tot aan de democratie van de laatste 20 jaar aan bod komt en dat ook inzicht geeft in de volkeren die er in vroegere eeuwen leefden. Alles ziet er goed onderhouden uit en de vitrines zijn goed verlicht en van duidelijke toelichtingen voorzien. Er is zelfs geen overdreven aandacht voor Dzjengis Khan, die wordt behandeld als normaal onderdeel van de geschiedenis. Wel is de Machuri-overheersing (Chinese overheersing) een beetje weggemoffeld, terwijl die toch van de 17e tot begin 20e eeuw heeft geduurd. Daar hebben ze het kennelijk niet zo op. Ook de recente tijd met de onafhankelijkheid, het aanleunen tegen Rusland en het communisme wordt zorgvuldig behandeld.
’s Middags kijken we rond in het State Department. Je weet echt niet wat je ziet. In Mongolië waar je echt geen enkele ruim gesorteerde supermarkt of winkel ziet, is het State Department (dat in particuliere handen is) echt een bezienswaardigheid. Ze hebben er alles: van luxe fruit tot LCD TV's.
’s Avonds komen we nog maar net op tijd bij het theater voor de folkloristische voorstelling, omdat de auto van Tseren-tours die ons brengt, 'vastzat in het drukke verkeer' (dat elke dag ongeveer even druk is). Een andere medewerker van Tseren-tours duwt ons snel de kaartjes in handen en dan kunnen we genieten van een erg aardige zang, dans en muziek voorstelling en natuurlijk van een slangenmeisje. Als laatste komen ze op met grote, indrukwekkende maskers. Na de voorstelling weet Rik de weg terug, want zoals M. ons al had verteld, ze brengen je wel, maar komen je niet ophalen. Van het laatste geld eten we nog wat en dan is de koek echt op.
Vrijdag gaat de wekker om kwart over vier voor het vertrek naar de luchthaven. De taxi is vandaag keurig op tijd en we zijn ook netjes op tijd bij de luchthaven. Maar goed ook, want we zijn non-stop bezig met inchecken, douane, dagrugzakje controle en wat dies meer zij. Vanaf Ulaan Baatar vliegen we naar Moskou waar we met een uur vertraging aankomen. Geeft voor ons niets, want we moeten tot zes uur 's avonds wachten op de vlucht naar Amsterdam.
Als we thuis binnen stappen, gaat ons wekkertje af. Het is kwart over tien 's avonds en precies 24 uur geleden (zes uur tijdsverschil!) liep de wekker af voor het vertrek naar de luchthaven.