[21-8-1993]

In Saas-Grund gaan we met de kabelbaan naar Kreuzboden en vervolgens naar Hohsaas op 3100 meter. Boven zien we veel mensen die de Weissmies gaan beklimmen of dat hebben gedaan. Doordat het zoveel mensen zijn (60-80) kan je heel de route volgen. We lopen tot bij de gletsjer en moeten daarna terug omdat we vandaag moeten 'verhuizen' naar Susten.
Na het installeren in het nieuwe appartement lopen we naar Leuk, een ontzettend leuk oud stadje met een verwaarloosde kerk, een bisschopsburcht en een heel oud gemeentehuis dat per ongeluk open is.

[22-8-1993]

Val d'Anniviers

Vanuit Leuk met de trein naar Sierre. Aangezien de VVV op zondag dich is en we geen wandelkaart hebben, gokken we op het plaatsje Ayer. Van Sierre gaan we via Vissoie met de bus naar Ayer. Vanaf Ayer lopen we naar Zinal, de laatste plaats in het Val d'Anniviers. Daar stuiten we op een dorpsfeest en lopen door naar Grimentz via een schitterend mooi bospad. Grimentz ligt tegen de helling en is ontzettend druk vanwege een mountain-bike evenement. We dalen af naar Mission en besluiten daar door te lopen naar Vissoie.

[23-8-1993]

Pfynwald en Venthône-Leuk

Vandaag willen we wandelen in het Pfynwald dat volgens de ANWB-gids heel bijzonder is. De dame van het VVV nuanceert dat: het is een schutzenwerten Gebiet in plaats van een Naturschutzgebiet. Ze waarschuwt ons dat de bewegwijzering niet zo goed is omdat er veel privé bezit is.
Het bos blijkt erg raar te zijn. In het begin vinden we na enig zoeken het gewenste pad, maar het bos maakt een rommelige en verstoorde indruk. Na enige tijd stopt ons pad abrupt en is er iets dat op een grindafgraving lijkt. Even verderop wordt een grasveld gesproeid, er lopen enorme hoogspanningsmasten door het bos en om de paar honderd meter staan er oranje paaltjes met cijfers van het gasbedrijf.
Na enig verder wandelen lopen we na het negeren van een bordje 'verboden voor voetgangers' dood op een slechte plek in het wandelpad. We nemen een trimpaadje en komen dan bij een soort autosloperij en dan langs de grote weg tot we bij een niet meer functionerende camping het bos weer in kunnen. Ook hier toch weer maisvelden en huizen in plaats van bos. Vlak bij Sierre wordt het een mooi bos, maar dan hebben we genoeg gezien. We pakken de bus naar Venthône met het plan om vandaaruit naar Miège te wandelen en vervolgens bovenlangs een bisse naar Salgesch, Varen en Leuk.
De route naar Miège pakt anders uit dan verwacht. We lopen alsmaar omhoog en dan een heel mooi pad ontzettend lang langs de bisse. Omdat het weer betrekt en het af en toe bliksemt, durven we bij Miège niet verder bovenlangs te gaan over een open stuk. We gaan over de weg naar Miège en nemen daar de route door de wijngaarden naar Salgesch, klimmen zuchtend naar Varen en ploeteren naar Leuk. We zijn dan van 9.30 tot 18.30 onderweg geweest.

^* Noot: uit Wikipedia. Een bisse, spreek uit: bies, is een in de bergen aangelegde, meestal kilometers lange goot. Een bisse volgt de contouren van de hoogtelijnen in de bergen en heeft daardoor zeer weinig verval. Een bisse is ongeveer een meter breed en een halve meter diep. Aan de kant van het dal kan het water niet overstromen omdat daar een wallekant is opgeworpen, aan de andere kant kan het water niet overstromen vanwege de berghelling. De wallekant is meestal zo stevig, dat er goed over kan worden gewandeld. Wandelaars maken gebruik van de paden langs de bisses.

[24-8-1993]

Foto: straatje in Montreux.

Het is zwaar bewolkt in het hele Rhônedal. Met de trein naar Lausanne waar we o.a. de kerk-in-restauratie, de kathedraal en het oude universiteitsgebouw bekijken. Daarna met de trein terug naar Montreux. Daar klimmen we na enig zoeken naar het oude stadsgedeelte. Na de lunch naar het kasteel 'Le Chillon' met kerkers, zalen, een beklimbare toren en een rondweg langs de verdedigingstoren. Vervolgens naar Villeneuve aan het eind van het meer. Veel meer dan het stadhuis en een heel oude kerk is daar niet te zien.

[25-8-1993]

Vanwege het matige weer en de omslachtige reis daarnaartoe, zien we vandaag af van de geplande wandeling in het Lötschendal. Dan maar naar Leukerbad; dat barst van de thermale, Turkse en bubbelbaden, fitnesscentra en massage- en schoonheidssalons. Volgens onze waarneming heeft 97% van de baders duidelijk overgewicht.
Vanaf Leukerbad lopen we naar Buchen en dan naar Inden. Vanaf daar dalen we een enorm stuk naar de Römerbrücke over de Dala, waarna we het diepe dal weer uit moeten klimmen. In een klein dorpje worden we door iemand terug geroepen omdat we volgens hun verkeerd lopen. Alhoewel deze mensen ons vertellen dat de route naar Albinen mooi is maar te ver voor vandaag, gaan we omhoog naar Albinen en daar verder over de Hohenweg door het bos naar Guttet en Thel (met een schattig klein kerkje). Vanaf Thel kunnen we afdalen naar het satellietstation en zo door naar Leuk.

[26-8-1993]

Lötschendal

Vandaag dan toch het Lötschendal. Eerst met de trein naar Brig en dan met een andere trein de berg op naar Goppenstein en daar verder met de bus naar Wiler. Daar besluiten we niet de kabelbaan naar boven te nemen, maar te lopen. Een mooi breed pad met af en toe uitzichten tot helemaal beneden in het dal. Over de Hohenweg op 2000 meter lopen we naar Fafleralp. Terug door het dal is ook alweer een heel mooie route, een groener dal dan de andere. Het laatste stuk van Wiler naar Goppenstein gaat boven langs het stuwmeer.

[27 en 28-8-1993]

Interlaken

Het verblijf in Leuk zit erop en voor de laatste dag verhuizen we naar Interlaken. Het weer is niet anders te omschrijven dan vreselijk slecht, alles is grijs en het giet de hele dag. Geen Jungfrau, Eiger en Schilthorn te zien. We zien van de tandradbahnen en ruïne en doen maar het aardige Turistikmuseum over o.a. de aanleg van kabelbanen en reismogelijkheden uit het verleden.