[31-7 en 1-8-1994]

Foto: het centrale plein in České Budějovice

De bus vertrekt 's avonds om 9 uur uit Eindhoven, waar we eerst met de trein heen moeten. We stoppen een maal in Duitsland en zijn de volgende ochtend om kwart voor elf in České Budějovice.
De fietsgroep is vrij groot, 24 man, maar omdat je toch individueel fietst is dat minder bezwaarlijk.

[2-8-1994]

Vanwege de temperatuur (35 graden) en de langere afstand dan oorspronkelijk gepland was, gaan we al om kwart over zeven op pad. De route gaat via een boel onuitsprekelijke dorpjes en Tyn naar Pisek. Het is een mooi landschap, heuvelachtig met veel dennenbossen en veel grote rivieren (de Moldau, maar ook andere).
In Tyn drinken we koffie in het buffetgedeelte van een hotel. Het geheel ziet er, maar dat is overal zo, crisisachtig kaal en jaren '50 uit. Even voor Zahori zien we een prachtige pauzeplek, een bos aan een binnenarm van de Moldau. Pas tegen half vijf gaan we weer verder. Vlak voor de camping rijden we verkeerd en zo komen we in Pisek uit. Na vier mislukte pogingen wijst de man van de Spar ons de weg: over het voetpad langs de Otava. Het is een ontzettend leuk pad, alsmaar langs de rivier met rechts direct omhooggaand bos. Het paadje is niet te fietsen, maar heel leuk.
We eten met z'n allen in het ene restaurant aan de overkant van de rivier. Dat duurt erg lang aangezien ze maar acht porties tegelijk kunnen serveren. Om half elf wacht een deel van de mensen nog steeds op de koffie.

[3-8-1994]

Vandaag een korte tocht van 32 kilometer naar Orlik, met onderweg twee kastelen. Het eerste kasteel ligt precies op de punt waar de Moldau en de Otava bij elkaar komen. Het is een schitterende plek, overal water met aan de oevers beboste hellingen. We kunnen wel rond, maar niet in het kasteel kijken: de Tsjechische TV is bezig met de opnames voor een kerstfilm.
Het volgende kasteel, bij Orlik, ziet er wit en namaak uit, Efteling-achtig. We gaan eerst een wandelpaadje op om te pauzeren, maar dat leidt tot niets. Iets buiten het kasteel hebben we meer succes. Na een tijd fietsen-lopen-klimmen vinden we een plaatsje aan het water, waar je zelfs nog met je voeten in het water kunt zitten.
Op de heel grote camping in Orlik is er slechts één douche voor iedereen.

[4-8-1994]

Foto: de winkels onderweg dateren nog uit de Sovjet-tijd.

De aangekondigde tocht van 50 km blijkt 75 km te zijn. Om 7 uur zijn we, vanwege de verwachte hitte, al op weg. In Obroviste doen we iets verkeerd, zodat we via Dobris naar Hostomice rijden. Dat is flink klimmen en dalen en ontzettend heet.
De weg naar Revnice doet een beetje Spaans aan: tamelijk open zodat je veel uitzicht hebt en niet al te veel klimmen. Het landschap is nog steeds mooi heuvelachtig met veel graanvelden, Oostenrijkse dorpjes zonder nieuwbouw en beboste hellingen.