[8 en 9 februari 2018]

Appartement Bloemendaal bij Groningen

De vlucht naar Paramaribo verloopt soepel, in tegenstelling tot de controle bij de douane in Suriname en de bagageafhandeling. We landen om half vijf en om zes uur staan we nog steeds te wachten op de bagage. Uiteindelijk komt de eerste rugzak, maar dan rijdt de bagagekar weg en blijft het stil. Navraag leert dat ze meer bagage verwachten, maar die laat erg lang op zich wachten. Als de band koffer na koffer uitspuwt zonder rugzak, beginnen we al te vrezen dat de rugzak voor een keer toch een eigen bestemming heeft gekozen. Maar gelukkig, uiteindelijk komt de zwarte zak met gekleurde riem toch tevoorschijn en is ons gezinnetje weer compleet. Desmond wacht ons op en rijdt ons naar Groningen, op zo’n 1,5 uur rijden. We logeren in een heerlijk appartement met beneden een huiskamer, keuken en badkamer en boven twee slaapkamers. Erg lang genieten we er de eerste dag niet meer van, want na het installeren is het even over negenen en dat voelt voor ons toch echt als over enen ’s nachts en dat is na het vroege opstaan ruim tijd om naar bed te gaan.

Na een goede nacht worden we gewekt door een kakofonie aan vogelgeluiden. Rik heeft ‘s nachts ook de brulapen gehoord, maar die moeten toch echt beter hun best doen, wil ik ze horen. Ons ontbijt staat klaar in de koelkast en als we buiten onder de veranda van de vers gebakken broodjes genieten vliegen de vogels al om ons oren. Zodoende zitten we al tijdens het ontbijt met kijker en fototoestel om te genieten van al het moois. Met de fiets gaan daarna we op pad naar Groningen.

De fraai gelegen appartementen Bloemendaal bij Groningen

Vlinder in de tuin van Bloemendaal

Common Tody-Flycatcher (Geelbuik-schoffelsnavel)

Let op de kolibrie die voor de oranje-rode bloem hangt

Vlinder in de tuin van Bloemendaal

[9 februari 2018]

Fietsen in de omgeving van Groningen

Met de fiets gaan we vanuit het appartement Bloemendaal op pad naar Groningen. We zitten 4,5 km buiten Groningen en over die afstand fietsen we 1,5 uur omdat er onderweg veel te zien is. De eerste prachtige vogels hebben we al te pakken.

Na een bezoek aan de luiaarden opvang hebben we geluk. Eerst zien we een grote groep doodshoofdsaapjes en later zien we nog onze eerste toekan (een kleine soort) in een tuin.

Smooth-billed Ani (Kleine Ani)

De gewone Ameiva (Ameiva ameiva) bij een hindoetempel in Groningen

Black-necked Aracari (Zwartnekarassari)

[9 februari 2018]

Luiaardopvangcentrum bij Groningen

‘s Middags gaan we op bezoek bij het luiaardopvangcentrum. Dat bestaat al langer, maar is recent verhuisd van de stad (Paramaribo) naar hier. Ze zijn nog niet officieel open, maar we mogen toch rondkijken. Behalve luiaards vangen ze hier ook miereneters en gordeldieren op. Het zijn afgedankte huisdieren, weesdieren waarvan de moeder geschoten is of gewonde dieren. Als de dieren goed genoeg zijn, zitten ze in open kooien en kunnen ze zelf het bos intrekken. Soms worden dieren elders uitgezet. Als wij er zijn, hebben ze alleen twee kleine weesluiaards. De kleinste van de twee moet leren om zelf te klimmen. Daarom wordt hij met zijn surrogaatmoeder (een lichtblauwe zachte knuffel die hij stevig vasthoudt) naar de oefenboom gebracht. Hij wil niet en omklemt blauwe nepmams stevig. Gelukkig wil de grotere wel klimmen en daar kan hij het mooi van afkijken. Als we later terugkomen, is hij toch voorzichtig aan het klauteren. De boommiereneter missen we net. Een paar dagen geleden is hij vertrokken naar het bos. Alleen ‘s nachts komt hij nog terug naar zijn hok omdat er dan nog een lekker hapje voor hem staat.

De baby luiaard

Het met geschonken containers opgebouwde opvangcentrum