[17-5-2015]

Foto: we fietsen dwars door het bos op zoek naar de bizons.

Om kwart voor drie gaat de wekker. We spatten even wat water in het gezicht en kleden ons aan. We hebben nog tijd voor een broodje, maar nog geen trek in ontbijt. Om even over drieën gaan we met de hoofdlampjes op naar beneden en stappen op de fietsen die we gisteravond opgehaald hebben. Als we vertrekken is het nog donker, maar onderweg wordt het een klein beetje licht. Mijn licht lijkt het eerst niet te doen, het voorlicht wordt onderweg wakker, het achterlicht niet, maar Rik rijdt toch achter en er is geen hond op de weg op dit tijdstip.
We doen kalm aan in het donker en zijn om kwart voor vier bij het huis waarvan we verwachten dat Darius daar woont. Het is er stikdonker, maar om deze tijd gaan we maar niet aanbellen of we goed zijn. We installeren ons op een grote buitenbank en wachten af. Om vijf voor vier gaat er licht aan in de keuken en even later komt een man – Darius naar we veronderstellen – naar buiten en zegt ons goede morgen en vraagt of we koffie willen. Gezien de temperatuur buiten en het gebrek aan wc slaan we af. Hij drinkt nog wel koffie, rookt zijn sigaretje en om tien over vier is hij klaar. Ik mag intussen nog gauw even binnen naar de wc.

Darius is niet tevreden

We gaan gedrieën op de fiets en Darius gebaart – hij spreekt alleen Pools – dat mijn licht uit moet, dat lukt gelukkig na enig gehannes met het knopje. Vlakbij zijn huis slaan we linksaf het bos in en al snel zien we tot twee keer toe edelherten. Ontzettend indrukwekkend. Darius rijdt voorop naar plekjes waar hij de bizons verwacht. Op een mooie, grote weide haalt hij zijn schouders op. Hij snapt er niets van. Hier horen ze te eten. Hij wijst eerst naar de wei en zegt: ‘Essen, essen’, dan wijst hij naar het bos ‘Schlafen, schlafen’ en haalt nogmaals zijn schouders op: ‘Nichts heute, heute nichts, scheisse!’ Maar hij weet nog meer plekken en we stappen weer op de fiets. Inmiddels kunnen we goed zien en we fietsen kris kras door het bos over bonkige wandelpaden waar we van Darius niet mogen remmen omdat de remmen piepen. Bij een ander gigantisch groot sappig grasland met bos stoppen we opnieuw. Darius kijkt en kijkt, maar helaas opnieuw geen bizon. We hebben wel al heel veel sporen gezien, ook een van een moeder met jong. Darius begint lichtelijk wanhopig te worden: ‘Bizon zu schnell, zu schnell’. Maar 'komm’, we lopen – steeds in uitermate hoog tempo – het bos verder in. We zien grote verse ligplekken en verse poep van ze en dan opeens: twee grote bizons in het bos. We zien ze echt goed door het bos lopen, maar natuurlijk lopen ze weg en zijn ze al vertrokken voordat Rik ze heeft kunnen vereeuwigen. Maar we hebben ze gezien! Wij zijn erg tevreden met de vondst, maar Darius vindt het maar zo-zo. De bizons zijn weg, dus wij vertrekken ook maar en om half zeven zijn we terug bij het huis van Darius.

[17-5-2015]

Na de lange excursie zijn we toch om zeven uur terug voor het ontbijt. Na het ontbijt, de douche en wat boodschappen stappen we om kwart voor tien opnieuw op de fiets voor een fietsroute van Dobry Den van 44 km. De eerste stop is bij de koningseiken. Gigantisch oude eiken van 200-400 jaar oud met een diameter van zo'n 3,50-4,20 m en een hoogte van 30-32 m. De eiken zijn vernoemd naar koningen die in dit gebied een rol gespeeld hebben en hier gejaagd hebben. Het is een mooi park met een fonkelnieuw vlonderpad met bij elke eik een toelichting over 'zijn' koning (of koningin). Tijdens de wandeling krijgen we een flinke plensbui. Gelukkig zijn we dan net bij de weg en kunnen we oversteken naar een grote overkapping waar we kunnen schuilen. Na 10 minuten is het weer droog en fietsen we verder naar Teremiski en Budy. Vlak na Budy moeten we voor de route linksaf, maar rechtsaf kunnen we een beverdam zien. Maar voordat we zover zijn zien we een grote uitspanning waar we zowaar koffie kunnen krijgen, zelfs met een koekje.

[17-5-2015]

Foto: grote waterplas die ontstaan is door het bouwen van de beverdam.

Na de koffie slaan we af naar de beverdam. We moeten eerst 1,6 km over de weg tot aan een brug over de Narewka en dan linksaf 1,5 km over een modderig bospad waarover we grotendeels kunnen fietsen. Net in het bos horen we flink hard gehak op zacht hout. We denken eerst dat er iemand (mens) aan het hakken is, maar dat is niet zo. We zien een grote dode stronk en aan de achterkant wordt gehakt. We kunnen niets zien, maar door mijn verrekijker zie ik houtsplinters van zeker 10-12 cm langs vliegen. Na een poosje zien we een grote zwarte vogel wegvliegen en aan het geluid horen we nu – met dank aan Slawek – dat het de zwarte specht is. We horen hem later nog in de boom roepen en hij komt ook weer dichterbij, maar niet terug. De beverdam is niet heel indrukwekkend, het stuk dat ze onder water gezet hebben des te meer. Een enorme plas is nu onder water komen te staan en het water stroomt, langs de dam naar beneden. Op de terugweg horen we weer de zwarte specht, maar hij laat zich niet zien.  Omdat het al laat is en we pas weinig van de 44 km gedaan hebben, besluiten we tijdens de lunch om via een doorsteek van 5-6 km van km 20 naar km 33 te rijden. Na de lunch krijgen we een stukje heel rul zand, zodat we moeten lopen en we vrezen dat als de route zo blijft, we het ook met de afsteek niet gaan halen. Gelukkig is bovenaan de helling het losse zand over en kunnen we weer fietsen. We rijden steeds door bos, dat soms uit het drogere gemengde bos bestaat en soms uit natter bos en af en toe uit heel nat bos. De afsteekroute voert door zulke mooie stukken nat bos. Het pad is wel moeilijk, zodat je af en toe moet stoppen om om je heen te kijken. Later pikken we de route weer op, het blijft erg mooi. Tegen kwart voor vijf zijn we weer terug. We bevestigen nog even de afspraken voor morgen, als we naar ons volgende adres moeten en gaan voor de laatste keer bij Unikat eten.