[4-10-2005, naar Lake Mutanda]

Foto: uitzicht op de drie vulkanen van Mgahinga; v.l.n.r. Mt. Sabinyo, Mt. Gahinga en Mt. Muhavura.

Vandaag gaat een eerste deel van de groep naar de gorilla’s. Wij gaan met z'n tweeën met onze gids Arthur naar Lake Mutanda lopen. Anderen gaan de borderwalk doen in Mgahinga park.

De wandeling gaat steil de heuvel op, en als we eindelijk puffend boven zijn, ook weer erg steil de berg af. Vooral de steile afdaling is best vervelend. Ik krijg een wandelstok en Rik een hand van Arthur. Arthur had nog voorgesteld dat een auto ons op zou halen bij het meer. De tocht duurt dan 2 à 3 uur. Als we terug lopen, zijn we 4 ,5 uur onderweg. 4,5 uur leek ons bij aanvang prima, dus heeft Arthur de auto weggestuurd. Na de steile klim en afdaling hebben we daar een heel klein beetje spijt van, we moeten ook nog terug.

Het meer is erg mooi. Onderweg zien we veel akkertjes met bonen, aardappels, maïs, cassave, bananen, koffie en sorghum (voor het bier).
Arthur leert ons ‘Goedendag’ (Mulaho). ‘I am fine’ (daho), ‘tot ziens’ (naho) en ‘eki’, wat dank je wel maar ook iets anders kan beteken (Eki kan je zeggen als je niet weet wat je anders moet zeggen, en dat is al vrij snel). Mensen vinden het leuk als we ze in hun eigen taal gedag zeggen.

Bij het meer zoeken we nog naar pythons, maar die vinden we niet. Arthur vraagt of we in de boomkano willen. Dat willen we wel. De kano is door de man zelf gemaakt van een uitgeholde boomstam. Hij is daar twee maanden (in de avonduren) mee bezig geweest. Je past er echt maar net in, en we zitten op Eucalyptusblaadjes. De stuurman peddelt met één peddel aan één kant van de boot steeds één en dezelfde kant op. Toch draaien we geen rondjes. Zonder nadere aanwijzing besluiten we om heel stil te zitten om te voorkomen dat we omslaan.
We stappen weer uit, en lopen terug langs het meer. Arthur belooft ons een gemakkelijkere tocht terug. En dat is gelukkig ook zo. Arthur laat ons ook medicinale planten zien, tegen hoofdpijn en tegen malaria.

Ongeveer een uur na ons, komt de gorillagroep laaiend enthousiast terug. Ze hebben al na een half uur de gorilla’s gevonden, en ze heel goed op het open veld gezien.

’s Middags gaan we het dorp bekijken, we willen vanavond wel ergens anders eten. Dat is wel een leuk plan, maar het dorp is een echt Afrikaans dorp met alleen lokale winkeltjes en niets wat lijkt op iets waar je als toerist veilig durft te eten. Je verwacht hier een soort Afrikaans Kathmandu, maar er is niets. Er is wel een Internet kantoor waar we een half uur bezig zijn, om te kijken of er een e-mail van het thuisfront is.