[23-9-2013]

Absoluut hoogtepunt vandaag is het Borjomi-Kharagauli Nationale Park. Het park ligt in de Lage Kaukasus, die uiteraard lager is dan de Hoge Kaukasus, maar zeker niet minder mooi. Het park van 850 km² bestaat uit beboste heuvels, indrukwekkende valleien en alpenweides. In het westelijk deel zijn subtropische temperaturen, op de hoge delen – het hoogste punt is 2642 m – heerst een alpien klimaat. In het park wonen bruine beren, wolven, herten, lynxen, veel vogels en nog veel andere dieren. In het voorjaar moet het hier een bloemenzee zijn, wij zijn nu meer in de tijd van de bessen, eikels en paddestoelen. Met een gids maken we een wandeling door een piepklein stukje park. Je hebt zware wandeltrails van zeven dagen met overnachtingen in schuilhutten over moeilijk begaanbare hellingen, maar daar zijn wij niet geschikt voor.

De gids vertelt veel en laat ons veel zien. Hij vertelt dat de beren, wolven en andere dieren beschermd zijn en dat hun aantal een stijgende lijn vertoont. Volgens de gids leven er 70 berenfamilies en 20 wolvenfamilies van gemiddeld 7 dieren in het park. De wolven hier zijn kleiner en lichter dan die in Rusland en wegen zo'n 50-75 kg, terwijl die in Rusland de 100 kg halen. Van de lynxen wordt het aantal op 15 geschat. De gids heeft die nooit gezien omdat het schuwe nachtdieren zijn, ze erg territoriaal zijn en verspreid door het park zitten. In Georgië is het nog niet verboden om beren bij restaurants en benzinepompen te houden en dat gebeurt ook nog. Iemand die een – hormonaal – klein gehouden beer aan toeristen tentoonstelde, heeft na protesten het veld geruimd. Mensen mogen hun vee weiden in het park, maar ze mogen hun kuddes alleen met bellen en honden beschermen tegen de wilde dieren. Ze mogen geen wapens dragen en er wordt niet gejaagd of gestroopt. Van zulke verhalen word je blij. De wolven pakken soms dieren vanuit het dorp, maar ook dan mogen de bewoners geen wolven doden omdat ze beschermd zijn. Veehouders krijgen overigens geen compensatie voor opgevreten vee. Galberen komen volgens de gids niet voor in Georgië. Hij vertelt wel dat als zijn grootvader, die jager was, een beer geschoten had er altijd mensen bij hem langskwamen voor de gal. Grappig dat er ook hier weer een link bestaat tussen de jager en de natuurbeschermer.

We zien natuurlijk geen beren of wolven, maar wel poep van een beer die zich volgevreten heeft met bessen. We zien ook een konijntje, hoef je niet voor naar Georgië, maar toch gezellig. Het is een heerlijke genietwandeling. Jammer genoeg regent het een flink deel van de tocht behoorlijk, maar dat doet niets af aan het prachtige park. Dit mag je echt niet missen als je in Georgië bent. We brengen de gids weer terug naar het dure en grote bezoekerscentrum dat met behulp van de Duitse overheid gefinancierd is.