[Jiwika, 26-9-1992]

Vanaf de mummie gaan we op weg naar het varkensfeest, vergezeld door drie hinderlijke mensen die zeggen dat ze regeringsambtenaren zijn die het toerisme in de Baliemvallei bestuderen. We geloven er geen barst van.

Het varkensfeest begint met een schijnoorlog met een onduidelijk verhaal over een gestolen vrouw. Het is dat je weet dat het niet echt is, want het ziet er angstaanjagend uit: al die beschilderde mannen met grote speren die luid roepend op je afstormen.
Na een poosje is het afgelopen en gaan we mee het dorp in. Na nog wat schijnaanvallen komt het varken te voorschijn.

Meer foto's van deze schijnoorlog vind je onder 'foto-serie schijnoorlog' in het zijmenu.

[Jiwika, 27-9-1992]
[Foto: vuur maken]

Na de schijnoorlog komt het varken tevoorschijn. Het wordt gevangen en met een speer bijna gedood. Dit is echt een akelig gezicht, jij strompelt weg, stort neer en blijft stuiptrekken. Pas na een poosje (schatting: tussen twee en vijf minuten) is het varken dood.
Boven een vuurtje wordt het vel afgestroopt. Op een andere plek wordt een groot vuur gestookt om de stenen voor de smoorkuil te verhitten.

Als je er reëel over nadenkt, moet je constateren dat het varken niet echt wreed behandeld is. Zijn hele leven is heel wat beter geweest dan dat van onze varkens, en hij wordt niet doodgemarteld. Wij zijn er niet aan gewend om na te denken dat de cordon bleu ook een varken is geweest.

Terug naar het feest. Het varken wordt met een scherp bamboe mes vakkundig ontleed, de organen worden uitgewassen in de rivier. De kuil wordt klaargemaakt: stenen onderin, dan aardappelen en groenten. Het begint met een kuil, maar uiteindelijk wordt het een bult van een meter hoog. Bovenop komt het varken dat wordt afgedekt met gras. Daarna wordt het geheel dichtgebonden.

Wij krijgen ondertussen de door onze eigen kok klaargemaakte lunch. Het is vermakelijk om te zien hoe de opgeschilderde hoofdman nasi uit de thermobox van een plastic bord eet en er een kopje thee uit een mokje bij drinkt.
Na de lunch worden vreselijk vieze souvenirs uitgestald. Wij doen ons best, maar weten echt niets te kopen. Ze dansen en zingen nog wat en demonstreren het schieten met pijl en boog. Daarna wordt de kuil onttakeld. De mannen en kinderen krijgen het varken, de vrouwen takelen de kuil af en eten de aardappels en de groenten. Wij krijgen ook een stuk aardappel, maar slaan dat beleefd af.

Via 'foto-serie varken' in het zijmenu vind je meer foto's over het opbouwen en onttakelen van de smoorkuil en het smikkelen van de maaltijd.