[20-12-2009]

Om half tien staat toch UP weer voor ons klaar. Hij heeft een collega zo ver gekregen om voor hem naar Agra te gaan. Hij brengt ons eerst naar de Birla tempel, gebouwd (of geheel gerestaureerd) op kosten van de Birla familie in 1938. De Lashmi Narayan Mandir, algemeen aangeduid als Birla Mandir, is gewijd aan de godin Lakshmi, de Godin van de welvaart en aan haar metgezel Vishnu. Het is een prachtige tempel van rood en geel zandsteen en marmer. De tempel is gigantisch groot en overal zijn beelden, schilderingen en stichtelijke teksten te bekijken en sommige beelden hebben prachtige geborduurde kleren aan. Bij de toegangspoort zijn twee tempels, een van Ganesh, de olifantengod en een van Hanuman, de aapgod. Kindertjes hier weten dat precies.

[20-12-2009]

Als volgende gaan we naar Safdarjang’s tombe, een complex in Moghulstijl voor een gouverneur en een eerste minister die in 1754 overleden is. Het centrale gebouw is vergelijkbaar met Humayan’s Tomb: vierkant met een opbouw met de tombe en daarboven nog een (niet toegankelijke) verdieping. Om het gebouw heen zijn grote tuinen met lege kanalen met niet werkende fonteinen. De tuinen bestaan vooral uit gras met hier en daar wat bomen en af en toe een perkje. Het plafond van de tombe is prachtig bewerkt en op de muren kan je nog vage resten van schilderwerk zien. De torens van het gebouw zijn van rood granietachtig steen met inlegwerk van wit marmer.

[20-12-2009]

Foto: in een winkeltje waar we inkopen doen.

Vanaf Safdarjang's Tomb gaan we naar een winkeltje voor kruiden en thee.
Daarna vraagt UP of hij ons naar een goedkope kashmir winkel mag brengen, vooruit dan maar. Ze beginnen meteen weer met de tapijten. Of we nu zeggen dat we niets willen of niet, ze laten toch van alles zien. Er is een mooi kleed bij met een zwarte olifant op een blauwe ondergrond, gemaakt van een mengsel van kashmir en zijde. Erg mooi, maar wat doen we er mee? Als de man zakt tot 75% van de prijs en we bedenken dat het kleed wel op tafel past, weten we allebei dat we eigenlijk al gezwicht zijn en zo gaan we met kleed India uit. Het kleed wordt opgestuurd en is over zeven werkdagen bij ons. Op ons verzoek rijdt UP ons nu naar een lokale markt. Een heel leuke markt met veel kleurige, kleine kraampjes met kerstspullen, groente, kleding (met kleermakers), enz. Bij een soort banketbakker kopen we nog wat instant dingen om thuis te kunnen maken.

[20-12-2009]

Foto: vanuit de hotelkamer.

’s Middags gaan we nog lopend naar Connaught Place. Een vriendelijke jongen wijst ons de weg naar de boekhandel. Het is de Oxford Bookshop, een grote en moderne winkel met een goed assortiment en een naar westers idee ingerichte koffiehoek. Aangezien de rugzakken echt helemaal vol zitten, beperken we ons tot twee kookboekjes.

Keurig om zeven uur, zoals afgesproken, komt iemand van de tapijtwinkel langs om het geld op te halen. Als we afgerekend hebben, vraagt de jongen: 'En ik dan?'. Hij wil een fooitje omdat hij (natuurlijk helemaal niet in dienst van de zaak) als loopjongen heeft gefungeerd. Nou ja, we doen niet moeilijk op zo’n laatste dag.

[21-12-2009]

Nederland door sneeuw ontregeld

Onze vlucht vertrekt om 1.40 ’s nachts en komt om 5.55 uur (Indiase tijd 10.25) keurig aan op Schiphol.
In Nederland ligt een ongebruikelijk dik pak sneeuw en is het koud. Op Schiphol is vanwege de ijzel maar één baan vrij, zodat we heel lang rond taxiën voor we om vijf voor zes bij de gate zijn. Om half zeven staan we met alle spullen op een erg leeg station. We hadden op het vliegveld van Delhi al op een laptop van een medereiziger gezien dat er geen treinen zouden zijn vanwege ‘de extreme weersomstandigheden’. Op het informatiebord staat van alles aangekondigd, maar allemaal dichtbij en niets naar Utrecht, Arnhem of Ede. Er staat wel een trein naar Amersfoort en Apeldoorn aangekondigd, dus die gaan we maar proberen en dan hopen dat we vanaf Apeldoorn met de bus naar Ede kunnen. Het kippenlijntje vanaf Amersfoort naar Ede, vertrouwen we op zo’n dag niet.
De trein is een internationale trein naar Berlijn, die vandaag op alle intercity stations van Nederland stopt en niet eens zo erg vertraagd is. We delen de coupé met een Duitser die voor zaken naar Brazilië is geweest en gisteren zijn vlucht naar Berlijn heeft gemist. Met ongeveer een half uur vertraging bereiken we Apeldoorn en de bus rijdt ook nog. De busrit dwars over de Veluwe met de besneeuwde bomen is werkelijk een prachtige thuiskomst. We stappen bij het oude politiebureau uit en ploeteren door zo’n 20 tot 30 cm sneeuw de berg op.