[25-7-2017]

Foto: de wolkenwaterval.

Na twee nachten in Kopasker breken we weer op om richting oostkust te gaan. De rit begint prachtig. De wolken hangen niet in de lucht, maar laag in de verte over de grond, terwijl de lucht erboven strakblauw is. Op zeker moment zien we de wolken vanachter een bergrug over de bergen rollen en als een wolkenwaterval over de helling naar beneden vallen. Niemand van ons heeft ooit zoiets gezien.

[25-7-2017]

De rit van vandaag voert over een onverharde weg langs de kust. De weg slingert omhoog, gaat dan over een pas en tenslotte omlaag tot zeeniveau. Het is een schitterende route, eerst zien we de wolken boven land en zee hangen, dan rijden we door een mysterieus en vaag landschap omdat we dwars door de wolkenlaag rijden en tenslotte kijken we vanaf boven uit op de dikke wolkendeken met overal om ons heen bergen met hier en daar nog plukjes sneeuw. Hier vinden we – zelfs na zoveel dagen – ook weer nieuwe bloemetjes.

[26-7-2017]

Foto: ook op dit natte terrein naast de weg zijn weer allerlei plantjes te vinden.

Na een nachtje in Fjellabaer breken we weer op en rijden we verder langs de oostkant van IJsland naar het zuiden. Na een stukje rondweg (weg nr. 1), slaan we af en nemen we een weg binnendoor die over de Oxipas voert.

[26-7-2017]

Foto: Berufjördur, na de Oxi pas.

De route over de Oxi pas is weer schitterend en we stoppen om mooie planten te zoeken en van de prachtige uitzichten over de bergen te genieten. Even later stoppen we bij de waterval om onze koffie – met Nederlandse stroopwafels – te drinken en daar vinden we nog een nieuwe steenbreek waar we stiekem op gehoopt hadden. Dat we zoveel soorten planten vinden, komt vooral omdat E. een uitstekende plantenspeurder is en alles wat er te vinden is ook daadwerkelijk vindt.

[26-7-2017]

In Djupivogur bekijken we nog het werk van een kunstenaar die vast contact gehad heeft met de kunstenaar die in Ede en omgeving gepolijste keien heeft neergelegd als kunst. Deze kunstenaar heeft 34 gepolijste marmeren eieren op 34 sokkels gemaakt die elk een vogelsoort van IJsland voorstellen. Je moet er van houden, maar dan is het mooi.

[26-7-2017]

Foto: rotsen bij Hvalnes, onderweg naar Stafafell.

We zijn vandaag bijtijds op de camping in Stafafell. Omdat onze oorspronkelijke camping niet bereikbaar is vanwege een weggespoelde brug, zoekt R. een andere camping. Deze niet geplande camping is werkelijk de mooiste camping die we tot nu toe hier gehad hebben. De camping is rustig en in verhouding tot het aantal kampeerders is het aantal warme douches en wc’s naar IJslandse maatstaven hoog. Er is een keet met tafels en stoelen en een keukenblokje. Dankzij de kabel hebben we ook prima stroom en de camping heeft goed internet dat je bij de beheerder binnen mag gebruiken. Weliswaar lukt het verzenden van de rondzendbrief niet, maar in ieder geval kunnen we even rustig de mail kijken. Mocht iemand geïnteresseerd zijn in het diploma ‘tent opzetten met tegenwind’, dan kan je hier leuk oefenen. Het stormt enorm op de camping. Ook bij de kust van Hvalnes bulderde de wind.

[27-7-2017]

Foto: uitzicht tijdens de wandeling bij Stafafell.

Ook in Stafafell blijven we maar één nacht, dus ‘s morgens pakken we alle spullen in. We worden daar met z’n allen steeds handiger in en het lijkt wel of we elke keer meer ruimte in de bus overhouden. We vertrekken niet meteen, maar gaan eerst een wandeling maken in het natuurgebied vlakbij. Het is een ruig en prachtig berggebied en we komen er geen mens tegen wat in het drukke IJsland een verademing is. De paden zijn wel gemarkeerd, maar niet heel duidelijk en er loopt een rondwandeling waarvan we geen afstand weten. De enige informatie die we hebben is dat hij vijf uur duurt en dat we aan de andere kant van de rivier over een bredere weg terug moeten. Omdat niemand hier ooit gelopen heeft, vijf uur erg lang is en het weer onbetrouwbaar is, besluiten we om na anderhalf terug te keren. Een wijs besluit, want voor het eerst sinds tijden hebben we de regenjas/poncho’s weer even nodig.