We hebben in Zella-Mehlis gelogeerd van 24 t/m 31 oktober 2004 in een gehuurd huisje in een grote tuin. Ook deze plek was gekozen als uitvalsbasis voor wandelingen.

Het dorp was/is kleinschalig. Vanaf het station was het nog een paar kilometer wandelen naar het overnachtingsadres. Halverwege stopt er een auto die vraagt of we op weg zijn naar de familie K., want hij heeft gehoord dat die vandaag huurders voor hun huisje krijgt. We moeten instappen, want zo gaat dat hier.
Ook onze hospes slooft zich voor ons uit want als we gaan wandelen staat hij erop ons weg te brengen en deelt mee dat hij ons over x uur weer op dezelfde plek komt ophalen. Als we ruim voor die tijd weer terug zijn op de afgesproken plek, staat hij er al lang om ons op te wachten.

De sfeer in Zella-Mehlis neigt nog naar die van de DDR, ook al dat dan al 15 jaar geschiedenis. De plaatselijke supermarkt heeft een duidelijk ander assortiment dan die in West Duitsland. De mensen hebben enige heimwee naar de DDR-tijd toen er meer werkgelegenheid was. Hetzelfde merken we jaren later in de voormalige Sovjet Unie: de 'gewone man' is niet echt enthousiast over de gevolgen van de vrije marktprincipes.