[13 september 2018]

Door het Mathieson kanaal naar Mussel Creek

De volgende dag varen we door het Mathieson kanaal naar de Kynoch Inlet. Onderweg passeren we mooie watervallen en oude door indianen gemaakte rotstekeningen waarvan we eerlijk gezegd niet heel erg onder de indruk zijn. Kynoch Inlet wordt te ondiep dus we gaan verder met de zodiacs en landen dan voor een wandeling, eerst door nat weiland en later dwars door een bos zonder pad. De wandelingen hier stellen qua inspanning niet veel voor. Het zijn hooguit stukjes van een paar honderd meter. Verder kan je hier niet lopen, omdat je dan door ondoordringbaar bos moet en doorgaans ook nog op een vrij verticale manier. Voor de meeste groepsleden is het toch al een hele opgave; wij zijn – de crew buiten beschouwing gelaten – samen met een ander groepslid de meest mobiele personen van de groep.

Terug uit Kynoch Inlet varen we verder door het Mathieson kanaal naar Mussel Creek waar we voor anker gaan voor de nacht.

Een van de vele watervallen

Varen door het Great Bear Rainforest

Een lagere, brede waterval

Regenboog in de nevel van een waterval

Goed gecamoufleerde zeehond

Bultrug dicht langs de kust

Bultrug

[13 september 2018]

Mussel Creek

Terug uit Kynoch Inlet varen we verder door het Mathieson kanaal naar Mussel Creek waar we voor anker gaan voor de nacht. Met de zodiacs gaan we op onderzoek uit, want hier kunnen we grizzly’s verwachten die op de zalmen afkomen. Vooraf houdt onze ‘naturalist’ Maureen, een praatje over beren en legt uit hoe je het verschil tussen een grizzlybeer en een zwarte beer kan zien. Tot besluit toont ze een plaatje waarop alle soorten beren – ook de reuzenpanda – staan. De zwarte beer staat erop, maar waar is nou toch de grizzly? Er staat alleen een bruine beer op. Dat niet iedereen weet dat de grizzlybeer een ondersoort is van de bruine beer en daarom niet apart op het plaatje staat, is logisch, maar als je dat aan de naturalist uit moet leggen, geeft dat te denken. Gelukkig weet Luke, de kapitein ontzettend veel en vertelt hij boeiend over alles wat we zien en weet antwoord op al onze vragen. Matt, de gids van de Nature Trek, de reisorganisatie is ook prima en ziet en herkent alle vogels voor ons.

Als we uitvaren naar de baai waar we beren hopen te spotten, zien we nieuwsgierige zeehonden naar ons kijken. Op alle – schaarse – plekken waarvan een zeehond vindt dat je er kan liggen, liggen de zeehonden dicht tegen elkaar gepropt, in ogenschijnlijk uitermate ongemakkelijke houdingen te rusten. Ze kijken wel op als we langs varen, maar vinden het niet de moeite om voor ons in zee te duiken. Bij de baai ziet Luke een heel donkere grizzlybeer. Hij is wel heel ver weg, maar duidelijk aanwezig. We varen heel langzaam dichterbij en hopen zo echt dichtbij te komen, maar na een poosje verdwijnt de beer in de bosjes en laat zich niet meer zien. We leggen aan en lopen een stukje het land op, waar uitzichtbankjes staan. Vanaf de bankjes wachten we of de beer terugkomt, maar helaas heeft hij vergeten de afspraak met ons in zijn agenda te zetten en zien we hem niet meer terug. We hebben wel heel veel andere dieren heel dichtbij. Het wemelt hier van de knutjes die niet lijken te steken, maar achteraf blijkt dat ze dat stiekem toch wel doen. We hebben een prachtige avond en het is geweldig om in zo’n groot leeg land met helemaal niemand – behalve onze groepsgenoten – te genieten van de leegheid, de rust en de stilte. Het voornaamste wat je hoort is het gekrijs van de meeuwen en het gekras van de raven die op de door de beren achtergelaten zalmkarkassen afkomen. Geregeld vliegen er enorme, zwart-witte Amerikaanse zeearenden over en springen de zalmen in het water, verder gebeurt er niets. Als het echt schemerig wordt varen we terug naar de boot voor een uitstekend Janelle-diner met een glaasje wijn.

Mussel Creek

Juveniele Bald Eagle bij Mussel Creek

De grizzly blijft heel ver weg