Dit onderdeel van onze website vormt een verslag van een wereldreis. Op 5 oktober 1996 zijn wij begonnen aan een wereldreis van twee jaar en negen maanden. We zijn begonnen in Afrika, hebben door Oezbekistan en Kirgistan gereisd, zijn naar India en Nepal geweest en vandaar overland terug naar Europa, vervolgens hebben we Australië en Nieuw Zeeland bezocht, en het laatste half jaar hebben we door Zuid Amerika getrokken.

Eerst een vaag idee

Hoe komen twee niet avontuurlijke mensen erbij om een wereldreis te maken? Het voornemen was al vrij snel gemaakt, net als bij zoveel mensen: een idee zonder enig nadenken over praktische invulling. Wel zeiden we vaak tegen elkaar, dat het niet alleen een plan mocht blijven, maar dat we het ooit echt zouden gaan doen.
Geholpen door wat reorganisaties op het werk - we werkten allebei in vaste dienst bij hetzelfde verzekeringsbedrijf - en ons eigen besluit om na een opgeteld dienstverband van meer dan 40 jaar als zelfstandigen te gaan werken, heeft de wereldreis vorm gekregen.
Voordat zo’n idee uitgewerkt is tot een dichtgetimmerd plan moet er heel wat uitgedacht en georganiseerd worden.
Ook zelf moet je daarbij stappen nemen, waar je in eerste instantie niet bij stilstaat, en soms lijkt het bijna aantrekkelijker om het plan op te geven: vreemde mensen in je eigen huis en bij je spullen, onbereikbaar zijn als er met dierbaren iets gebeurt, iedereen, behalve elkaar, een hele lange tijd niet zien, geen uitzicht op inkomen als je na de wereldreis terugkomt en zo zijn er meer dingen te verzinnen.

Reisdoelen

De invulling van het reisdoel is de eerste hobbel. De wereld is groot en er is overal veel te zien. Wil je dingen echt goed zien, dan kost dat tijd. Na veel zoeken, wegstrepen en opnieuw wegstrepen komen we uit op het volgende plan:
1 Afrika (oktober 1996 - augustus 1997)
2 India en Nepal (september 1997 - maart 1998)
3 Australië en Nieuw Zeeland (april 1998 - september 1998)
4 Zuid Amerika (oktober 1998 - maart 1999)

Europa op de fiets, de Siberië-expres en Noord-Amerika zijn allemaal van het lijstje gestreept. Dat past niet, die zullen uitgesteld moeten worden.

Manier van reizen

Tegelijk met het invullen van de bestemming moet er ook heel goed nagedacht worden over hoe we reizen. Sommige delen van de wereld zijn gevaarlijk, soms ben je afhankelijk van eigen vervoer, en van veel landen weet je van te voren te weinig om een verstandige uitspraak te kunnen doen.
Aangezien we allebei absoluut geen avonturiers zijn, en ook geen topprestaties leveren op welk sportief gebied dan ook, was van het begin af aan duidelijk, dat alles wat naar ons idee te risicovol was afviel. Daarbij kwamen nog de nodige andere handicaps die bij een kantoorbaan bij een verzekeraar nauwelijks storen, maar voor ‘adventure’ en ‘challenge’ vrij hinderlijk zijn: we zijn allebei nogal onhandig, een vuurtje stoken in de rimboe om je eigen verzamelde eten te bereiden is voor ons niet weggelegd. Zelf midden in het niets de 4WD jeep repareren kunnen we helemaal vergeten. We rijden geen van beiden auto, en als de fiets een lekke band heeft, dan lopen we twintig minuten naar de fietsenmaker, zodat die hem voor ons kan plakken. Niet de eigenschappen waarmee je in de ruige natuur ver komt.
Daarnaast hebben we ieder nog wat andere hinderlijke eigenschappen: Rik heeft een gruwelijke hoogtevrees, bij mij hebben ze vergeten richtingsgevoel in te bouwen, ik verdwaal nog op het strand.

Praktische zaken

Is de invulling van de reis al moeilijk, daarnaast moet je voor zo’n reis ook over erg veel nadenken: hoe kan ik voor zo’n lange tijd spullen meenemen in een rugzak, welke inentingen heb ik nodig, moet ik medicijnen mee, en welke dan?
Welke kleding moet ik mee, zijn de wandelschoenen nog goed genoeg voor zo’n lang en intensief gebruik, en wat doe je als middenin Afrika je bril stukgaat of je ziek wordt?
Een ander groot probleem is: hoe neem je voldoende boeken mee? Bij een gewone vakantie hebben we samen al een plank vol boeken mee in de rugzak, maar voor zoveel maanden?

Naast de reis zelf valt er nog veel meer te organiseren. Wat doe je met je huis, wat doe je met het konijn en de parkieten, hoe regel je een ziektekostenverzekering als je zo lang in het buitenland bent, wat doe je met de tandarts, wie regelt financiële zaken voor je, en hoe vraag je een visum aan vanuit Afrika voor een volgend reistraject?

Het wordt concreter

Gewapend met stapels reisgidsen en foldermateriaal van het reisbureau zijn we tijden aan het puzzelen. Als we naar Afrika gaan, wat willen we daar dan zien, hoe reizen we daar, en in welke tijd moeten we dat dan doen? We bezoeken voorlichtingsbijeenkomsten, bellen naar organisaties en ga zo maar door, maar uiteindelijk komen we ook daar uit. Gedeelten die te gevaarlijk of te moeilijk zelf bereisbaar zijn doen we georganiseerd, de rest doen we op eigen gelegenheid.
Zo vullen we Afrika als volgt in: de trektocht door Afrika doen we met een reisorganisatie die vervoer, tenten en chauffeurs beschikbaar stelt, na aankomst in Zuid Afrika reizen we daar op eigen gelegenheid rond, en als laatste gaan we naar Madagascar waar we een reguliere vakantiereis met een reisorganisatie maken.

Gelukkig kunnen we ook de overige problemen oplossen: voorlopig komen vrienden in ons huis, het bejaarde konijn is zo beleefd om tijdig op natuurlijke wijze zijn overtolligheidsprobleem op te lossen, en de parkieten gaan naar kennissen met een grote volière met plaats genoeg voor onze parkieten.
De verzekering en andere papieren rompslomp kunnen we na veel inspanning naar tevredenheid regelen en een zus en zwager zijn zo aardig om alle administratieve en financiële zaken voor ons te regelen.

Rondzendbrieven

Om het contact met thuis aan te houden besluiten we een briefwisseling op te zetten. Ik beloof te schrijven over de reis, en onderweg stellen we postadressen in zodat mensen naar ons kunnen schrijven. Mijn brieven sturen ze in Nederland aan iedereen door, zodat iedereen tegelijkertijd op de hoogte is van onze gebeurtenissen.
Voor de teksten in dit onderdeel van de website is veel geput uit deze rondzendbrieven.

Het kleine avontuur

Wil je tegenwoordig nog opvallen als je een reis maakt, dan moet je zo ongeveer achterstevoren op een mountainbike de Mount Everest op, waarbij je met je handen trapt. Al het andere op spectaculair en sportief gebied heeft een ander al gedaan: lopend dwars door Afrika, met kamelen door Australië, per fiets de wereld rond, te paard door Pakistan en ga zo maar door.

Wees gewaarschuwd dat het in dit verslag om het kleine avontuur gaat. Wij zijn allergisch voor sport en griezelen van het woord ‘adventure’. We kunnen heel goed normaal wandelen en fietsen, maar ‘abseilen’, ‘survival’ en ‘bungeejumpen’ hoef je niet van ons te verwachten.
Wat we wel leuk vinden is om nieuwe gebieden te verkennen, andere landen en culturen te bekijken, en de lokale bevolking te ontmoeten. Bovendien zeuren we niet over ongemakkelijk vervoer, primitief of ontbrekend sanitair en onverwachte tegenslagen tijdens het reizen. Kortom we houden erg van reizen met een hoop verrassingen en ter plaatse bedachte oplossingen.
Voorwaarde daarbij is, dat de kans dat we het na terugkomst nog zelf kunnen vertellen tamelijk groot is.