[5 mei 1998]

Na het ochtendbezoek aan Crac des Chevaliers rijden we naar de grens met Turkije. De Syrische grens duurt heel lang. Niet omdat het zo druk is; integendeel, er is behalve wij niemand die de grens over wil en er is een overdaad aan personeel. Er zijn twee categorieën personeel: beige pakken (hoge rang) en groene pakken (lagere rang). Het hoogste beige pak is druk. Hij spuit met een tuinslang de openslaande glazen deuren schoon. Soms wordt er een groen pak geroepen en als ‘grapje’ meteen nat gespoten. De andere beige pakken blijven daarvan gespaard. Als de ramen schoon genoeg zijn, en een flink gedeelte groene pakken nat is, staat Baas beige pak zijn speeltje af. Een nat groen pak moet binnen de vloer dweilen die ‘per ongeluk’ ook een beetje nat is geworden. Een ander groen pak moet een tafeltje en een schaakbord halen. Baas beige pak gaat schaken met Iets lager beige pak. Geen tijd dus voor grensformaliteiten. Er is nog één beige pak over. Laagste beige pak moet ons in zijn eentje over de grens helpen. Baas beige pak geeft alleen antwoord als Laagste beige pak een groen pak heen en weer stuurt om een officiële vraag te stellen. De efficiëntie is verbijsterend bij zo’n team waarin iedereen precies zijn eigen afgebakende taak heeft. Uiteindelijk komen we toch Syrië uit en Turkije in.

Turkije

In Turkije rijden we langs de zuidkust. De kust is prachtig. Hele mooie bergachtige stukken, een uitermate groene kust en een turquoise gekleurde zee met hier en daar baaien en soms rotskusten. We zijn er precies in het goede seizoen, overal een zee van bloeiende bloemen: klaprozen, grote roze malva’s, massa’s vlinderbloemen en werkelijk overal bloeiende oleanders.

Route vandaag: Crac-Tartus-Larakia-grens (Kasab-Yayladagi)-Antalya-Iskenderun-80 km vóór Adana.

[6-5-1998]

Vandaag rijden we via Adana en Kizkalesi naar een wildkampeerplek in de buurt van Anamur.
In Kizkalesi stoppen we voor de lunch bij een door een Duitse vrouw en haar Turkse man gedreven restaurant. Er staat 'Frikadelle' op de muur en de Turkse man weet zelfs te vertellen dat Ede in de buurt van Arnhem ligt.

Vóór de kust ligt een eilandje met een kasteelruïne. Uit de foto op de Engelse Wikipedia blijkt dat er inmiddels een restauratie heeft plaatsgevonden.