[25-12-1997]

Foto: blik uit ons hotelraam; koeien smullen van het afval.

Op woensdag 24-12 rijden we van Tirupati naar Madras.
Madras (de vierde stad van India) is een grote drukke stad, maar anders dan Calcutta. Het meest opvallend is dat Madras veel moderner is. Vlakbij ons hotel is de Spencer Plaza, een modern overdekt winkelcentrum met luxe winkels. Een supermarkt die naar onze begrippen niet veel heeft, maar die we nog niet eerder zo uitgebreid gezien hebben, een grote boekwinkel met een goed assortiment en dure juweliers en kledingzaken.
Verder zie je ook in de stad meer moderne winkels met echte etalages. Het feit dat er meer luxe artikelen (kledingzaak van Benetton) te koop zijn, benadrukt wel de grote contrasten die je ziet. Tegenover alle luxe zie je mensen die op straat leven, bedelaars en de straat zelf is één grote vuilnishoop.

[25-12-1997]

Foto: speciale kraam waar kerstpost kan worden ingeleverd die direct wordt afgestempeld.

Bijna iedereen vraagt zich af of en hoe wij Kerst vieren. En of wij Kerst gevierd hebben. Denk niet dat je op stap met een Engelse organisatie met mensen afkomstig uit Engelstalige landen (Australië, Canada) Kerst zou kunnen negeren. Al ver voor kerst worden de eerste plannen gemaakt. Wij gaan met z’n allen Sneeuwwitje in pantomime opvoeren. Dat idee sterft een vroege dood, omdat de twee initiatiefneemsters in Calcutta (rond 11 dec.) besluiten uit te stappen. Anderhalve week voor Kerst krijgen we een papiertje in ons handen geduwd. We trekken lootjes voor het kopen van Kerstcadeautjes. Een paar dagen voor Kerst komen er dozen op tafel: Nora (truck) wordt opgemaakt voor Kerstmis met slingers, ballonnen, kerstballen en een echte kerstboom. Kerstavond vieren we met een gemeenschappelijk diner in een restaurant in Madras.
Het echte Kerstfeest is op eerste Kerstdag. Steve en Chris reserveren een tafel in een restaurant dat een speciaal Kerstarrangement heeft. Nora’s boom wordt overgebracht naar de bar van het restaurant, en alle pakjes worden stiekem onder de Kerstboom neergelegd. R., onze 60-jarige Australische medereiziger krijgt een rode kerstmuts , baard en rood pak aan. Hij is Kerstman, en iedereen krijgt zijn cadeau persoonlijk van hem aangereikt. Net als Sinterklaas zit hij in een stoel, moet iedereen bij hem komen en vertellen of hij braaf is geweest, en wat hij in zijn brief aan de Kerstman gevraagd heeft. Hij geeft niet alleen een cadeau, maar ook een sok (die we ‘s morgens op één van de hotelkamers in hebben moeten leveren) gevuld met snoepjes, een mandarijn en nog wat dingetjes. Tijdens het feest ziet iedereen er heel bijzonder uit: voorschrift van Steve en Chris was dat je verplicht met een (zelfgemaakte) hoed naar het Kerstfeest kwam.

Als alle cadeautjes uitgedeeld zijn, komen de zogenaamde ‘crackers’. Die kan je niet eten, dat zijn pakjes in de vorm van een leeg WC-rolletje. Ze zijn mooi ingepakt met franje aan beide uiteinden. Iedereen opent de ‘cracker’ tegelijkertijd, door aan één uiteinde van de eigen ‘cracker’ en aan één uiteinde van de ‘cracker’ van de buurman te trekken. Binnenin de ‘cracker’ zitten snoepjes (uiteindelijk kan je de ‘cracker’ dus wel eten). Na de ‘crackers’ gaan we naar het restaurant (de Kerstboom gaat mee). In het restaurant serveren ze een zeer uitgebreid buffet met een enorme keus aan Westerse en Indiase gerechten. Om de gasten een echt Kerstgevoel te geven is er levende muziek en een Kerstman. De muziek bestaat uit een band met een dikke zangeres met een Imca Marina-achtig repertoire. Het geheel lijkt nog het meest op de muziek die een grote ‘gezellige familiecamping’ haar gasten op zaterdagavond voorschotelt.
De Kerstman is met veel te veel kussens overdreven vierkant gemaakt. Hij draagt een trosje ballonnen en hupt rond alsof hij in z’n eentje de polonaise wil doen, wat gemakkelijk kan op de muziek. Af en toe sleurt hij iemand mee naar de dansvloer, maar ook al zonder hem wordt daar druk gebruik van gemaakt. Al met al een prachtige poging tot imitatie van een deftig Westers Kerstdiner. Het eten, inclusief de uitgebreide toetjestafel is meer dan voortreffelijk.

Grappig is ook de reactie van de serieus geïnstrueerde obers op sommige cadeautjes. Een aantal mensen heeft een plastic opwindbeest gekregen, B. heeft een spuuglelijk kitsch schilderij met veel glitter gekregen en J. een tijgerpak met masker. De ober moet even voelen aan J's tijgerpak, staat zuchtend van bewondering naar B.’s schilderij te kijken, en wil de plastic dinosaurus één keertje opwinden om hem zelf te kunnen laten hippen. Vervolgens verdwijnt hij met dinosaurus naar de keuken. Ook daar moeten ze het technisch wonder van plastic even zien.

Of we willen of niet, onder leiding van R. (die zelf in een koor zingt) moeten we zingen. Samen met C. (ook uit Australië) zingt hij eerst ‘Mathilde’. Als echte Australiër kan je dat niet overslaan. Daarna zingen we met z’n allen het hoogstaande lied ‘Bump, Tit-tit, Bump, Tit-tit, Tit-i-tit, Bump’. Zowel bij ‘Bump’, als bij ‘tit-tit’ zijn handbewegingen vereist ter verheldering van de tekst. Tenslotte zingen we ‘Kalinka’ waarbij wij het refrein en R. de coupletten doet.
Om tegen twaalven gaan we richting hotel (met Kerstboom). Zo uitbundig vieren we Kerst niet alle jaren. Echt een hele leuke onverwachte en gezellige avond, en een pluim voor Steve en Chris die zich echt inzetten om er wat van te maken.

In India zelf wordt Kerst niet of nauwelijks gevierd. Voor Hindoes (en die zijn hier nogal veel) zegt Kerst absoluut niets. In Westers georiënteerde winkels (luxe supermarkt, luxe boekwinkel, duurdere kledingzaken) staan wel kerstbomen en wordt aandacht aan Kerst besteed, maar eigenlijk alle winkels zijn gewoon open en alles loopt net als op andere dagen. Bij de supermarkt loopt op 24 en 25 dec. een door Kellogg’s gefinancierde Kerstman rond. Hij is erg donker van kleur, en onder zijn Kerstpak steken een paar afgetrapte namaak ‘Nike’s’ uit.
Officiële dingen (postkantoor, kantoor van American Express) zijn wel dicht, maar verder is het een gewone dag. In ons restaurant zitten ook wat gegoede Indiase families die Kerst vieren, maar dat zijn (rijke) uitzonderingen op de regel.

[25-12-1997]

We bezoeken het Fort St. George, St. Mary's Church, de High Court (sterk vervuild en in verval) en de Kapleeswarar Tempel.

De officiële website van de tempel geeft veel informatie. Vooral het spontane geluid dat je bij het starten van de website hoort, is bijzonder.

[26-12-1997]

Bij de 'Bookshop in Spencer Plaza' kopen we het boek Vedic Mathematics. Helaas blijkt dat later een katern te missen, maar met veel moeite kunnen we dat in een andere stad ruilen.
Enige uitleg zal ik t.z.t. op de website opnemen.

[26-12-1997]

Foto: kruispunt in Madras.

Madras is het eindpunt van het eerste Dragoman-traject in India 'Darjeeling and the Eastern Horizons' en de start van het tweede traject 'Goa and the Deep South'. Officieel vertrekken we de 27e uit Madras naar Mahabalipuram, maar leider Steve wil al de 26e daarheen gaan. Bij een korte meeting wordt voor het eerdere vertrek gekozen, met ons als enige tegenstanders. Strand is zonde van je tijd als er nog zoveel in Madras te zien is.