[29-1-1998]

We maken in Jaipur een kleine city tour met gids Eugéne. Gisteren hebben we al op zijn boerderij gekampeerd en op zijn boerderij gegeten en vandaag gidst hij. Uiteraard moet hij daar ook voor beloond worden, maar de prijzen die hij rekent blijken achteraf uit de pas te lopen me de gangbare tarieven in India. Oftewel: hij is veel te duur en hij maakt de stadstour ook niet helemaal af, waarschijnlijk omdat hij het lunchtijd vindt en ons in een restaurant wil hebben (zou hij daar soms ook wat aan verdienen?).

Zelf gaan we 's middags verder op stap, o.a. naar het Paleis van de Winden (Hawa Mahal) en de deprimerende dierentuin.

[29-1-1998]

In Jaipur gaan we uit. We gaan met z’n 15-en naar de bioscoop, naar een echte Indiase film (Dil To Pagal Hai) in het Hindi. De bioscoop (Raj Mandir) is een soort Indiase Tuschinski. Prachtig bewerkte hal met schitterend plafond, mooie lampen en rood tapijt. De zaal is groot, al even mooi en met comfortabele stoelen. De bioscoop is elke avond uitverkocht. De voorstelling begint om 9 uur en de film begint met een soort videoclip van een uitermate populair Indiaas popnummer. Leuker dan de film is de reactie van het publiek: gejoel, meeklappen en fluiten. De film zelf behelst een flutverhaal over de zanger van een popgroep en een mooi meisje dat goed kan dansen en zingen. Het duurt lang, maar gelukkig op het eind krijgen ze elkaar. Daar zijn we tegen die tijd wel blij mee, want het verhaal (in Hindi) sleept zich voort tot half 1 ‘s nachts. Grappig zijn alle details die je ziet en hoort. Om echt modern te lijken, smijten ze voortdurend Engelse kreten door het Hindi: “See you”, “Okay”, “Well done” en “Valentine’s day”, waarvoor de uiterst trendy zangeressen/danseressen ook kaarten kopen. Verder werpen mensen elkaar nonchalant blikjes cola en dergelijke toe, waarbij ze krampachtig proberen om te doen alsof ze zich daar niet bewust van zijn. Ook de romantische scènes zijn prachtig. Ze neigen naar zoenen en als de lippen elkaar bijna raken, plok, schrikt één van de twee wakker uit een dagdroom. Vooral de reactie van de zaal is dan leuk. Op het eind (als ze elkaar hebben) zien we uiterst bescheiden een discrete zoen, tot genoegen van de zaal.

De titelsong geeft een indruk van de film en is te zien op YouTube.