[19-10-2015]

Trekking in Cuc Phuong Nationaal Park, deel 1

Onze jungletocht wordt een pittige wandeling, maar het is zo geweldig om echt te voelen dat je in het oerwoud loopt. We gaan aardig wat bergen op en af, niet via vriendelijke paadjes, nee via steile klimmen meestal over grote rotsen. De wandelstokken hebben we hard nodig, maar evenzogoed heb je af en toe toch een been te veel of te weinig. In het dichte bos hoor je vooral veel, maar zo af en toe zien we zelfs nog eekhoorns – ze hebben hier veel soorten, waaronder een zwarte en de vliegende eekhoorn – en een paar vogels. Het pad in de strictly protected zone van het park mag je alleen lopen met een parkgids, dus we zijn vandaag met z'n vieren: wij, Daàt (gids) en Hoom (parkgids).
Het eerste stuk is een verhard pad, maar na 3 km houdt dat op en begint de echte trekking. Mocht je nog overmoedig zijn – hebben we allebei weinig last van – dan leer je dat snel af. Tijdens een korte pauze vertellen de twee mannen wat ons te wachten staat. Het pad is zwaar met veel klimmen en dalen over moeilijke rotsen die ook nog eens glad kunnen zijn. Soms vallen er ook mensen. Het is gevaarlijk en we moeten erg, erg voorzichtig zijn. Dat helpt als je van jezelf al niet dapper bent.

Een poeltje omgeven door dicht groen bij het begin van de wandeling

Het volledig door bomen omsloten pad. Hier een recht en gemakkelijk stukje.

Wilde vijgen in Cuc Phuong NP

Dicht bamboe in Cuc Phuong NP

Boven je hoofd is een dicht groen bladerdak

Wandelende tak op een blad met perfect ronde gaten

Langpotige spin die over een blad wandelt

Stevige steunwortels

[19-10-2015]

Trekking in Cuc Phuong Nationaal Park, deel 2

Natuurlijk is het flink klauteren en doen we het klimmen, maar zeker ook het dalen, stapje voor stapje, maar dan is het echt goed te doen en nergens is het eng voor de hoogtevrees. Het is eigenlijk alleen maar mooi en indrukwekkend. Na een uur flink inspannen, houden we een korte pauze. Ik vraag of de rest van de route hetzelfde is of dat het moeilijker wordt. Opnieuw worden we meteen gerustgesteld. Nee hoor, straks wordt het moeilijker. Maar ook nu blijft het – als je je tijd ervoor neemt – prima voor ons te doen. Na ruim drie uur zijn we halverwege en houden we lunchpauze en uit een klein rugzakje tovert de parkgids de lunch voor vier personen: 8 grote broodjes, een pakje 'la vache qui rit' kaasjes, een stuk of zes eieren, dragonfruits – heerlijk fruit, we snappen niet waarom ze dat niet in Nederland hebben – en mandarijnen. Het kan niet allemaal in dat ene rugzakje gezeten hebben. In de jungle zijn natuurlijk geen bankjes, maar Hoom kapt een wilde banaan en maakt van de bladeren een picknickplek om te zitten. We informeren maar niet meer naar de rest van de route, maar ongevraagd krijgen we nieuwe informatie. Er volgt nu een lange, lange afdaling die – jullie raden het al – glad en gevaarlijk kan zijn. Het bos en de tocht blijven onverminderd mooi en Hoom laat onderweg veel zien en vertelt veel (niet altijd te volgen). We zien veel klein grut (insecten, spinnen), bloemen, gigantische bomen, paddestoelen en indrukwekkende lianen.

Hoom en Daàt letten goed op ons. We komen door een stukje met bloedzuigers en een van de bloedzuigers heeft mij te pakken genomen. Bloedzuigers zijn zo slim om bloedverdunners te gebruiken zodat het bloed makkelijker stroomt en de 'wond' erger lijkt dan hij is. Als Daàt mijn been ziet, mag ik niet meer verder lopen. Zijn EHBO doos komt tevoorschijn en met een watje wordt de wond ontsmet. Vervolgens plakt Hoom een pleister over de 'wond' die je bijna niet meer terug kan vinden. Na deze medische ingreep mag ik weer verder.

Dichte jungle tijdens de trekking

Paddestoeltjes op dood hout

Nog meer paddestoelen in Cuc Phuong NP

Aan alle kanten groen

Boven je hoofd is een dicht groen bladerdak

Je kunt nog net het wandelpad ontdekken

Uitzicht op beboste heuvels

Grappige sprinkhaan