[10-12-2015]

Foto: beelden bij een rotonde.

In Bangkok duurt het een uur voordat geconstateerd is dat we betrouwbaar genoeg zijn om het land in te mogen. De rugzakken liggen al naast de lopende band en vragen zich ongerust af of we nog wel komen. Piet (je zal het vast niet zo schrijven, maar zo heet de gids) staat ons op te wachten om ons naar het hotel te brengen. We hebben het gevoel dat we aan een geheel nieuwe reis begonnen zijn. Het begon al met de gigantische luchthaven die groter is dan Schiphol en waar je tijden door de gangen loopt voordat je bij de immigratie komt. Maar buiten is het verschil nog groter. Opeens zijn er vierbaans snelwegen met fly-overs en iedereen rijdt ordelijk in zijn eigen baan. Geen honden, kippen, brommertjes of ijzeren buffels te bekennen op de weg en we rijden langs hoge kantoorgebouwen. Langs de weg staan elektronische borden en alles lijkt weer snel, groot en gestroomlijnd.

Voorbeeld van een doorsnee manager

Na een dik uur zijn we bij het hotel. Het hotel is prima, de manager is fout. Door de wijziging in het reisschema komen we nu een dag eerder aan en blijven we niet twee, maar drie nachten. Het hotel – het is inmiddels 9 uur 's avonds en we hebben wel zin om naar de kamer te gaan – wil ons niet inchecken. De manager is dan nog niet in beeld, maar de receptioniste heeft lange gesprekken met Piet die op zijn beurt weer lang telefoneert met we weten niet wie. Piet is de rust zelve en zegt tegen ons 'no problem' en neemt ons alle onderhandelingen uit handen. Inmiddels is de manager gearriveerd. Niet voor ons, maar voor onze buurvrouw, die in een heftige ruzie met haar receptioniste is gewikkeld. Wat is er aan de hand? Zij wordt ervan beschuldigd een kamerjas gestolen te hebben en ze moet bij betalen omdat ze de gratis bonnen voor de spa op een verkeerde dag heeft gebruikt zonder dat ze haar daar iets over verteld hebben. Ze is woedend en eist de komst van de manager. Omdat Piet en de receptioniste druk zijn met bellen en overleggen, hebben wij alle tijd om de soap naast ons te volgen en de gesprekken zouden direct passen als fout voorbeeld in een cursus 'klantvriendelijkheid'. De vrouw wordt echt onbeschoft behandeld en nadat de manager zich uitvoerig voor heeft laten lichten en de vrouw steeds kwader is geworden, wordt de vrouw wegens gebrek aan bewijs vrijgesproken en mag zonder betalen vertrekken.

Nu komt de manager bij ons en hij begint ons uit te leggen dat er een probleem is, want dat we maar voor twee nachten staan geboekt. Piet blijft even rustig als altijd en neemt de manager onderhanden. Na een poosje lijkt het erop dat we binnen mogen. Nu komt er een envelop te voorschijn van onze reisagent waarop luid en duidelijk staat 'Arrival December 10th'.Dat is toch echt vandaag. In de envelop zit een voucher voor drie nachten, dus ook dat klopt helemaal. De manager begint te stralen en deelt mee dat hij het probleem nu opgelost heeft. Helemaal niet, er was geen enkel probleem, hij heeft er een gecreëerd. Zonder Piet hadden we waarschijnlijk tot drie uur 's nachts moeten onderhandelen. Nu mogen we na 20 minuten wachten naar de kamer. Als we later de straat opgaan om nog wat te eten, zien we de manager opnieuw in actie. Nu heeft hij ruzie met een groep van zes toeristen. Het lijkt erop dat de manager in het land van de eeuwige glimlach nog een lange weg te gaan heeft.

[11-12-2015]

Als we genoeg rondgekeken hebben bij 'Bike for Dad' gaan we naar het koninklijk paleis. Een groot complex waar heel veel te zien is. We hadden wel verwacht dat we niet de enige toeristen waren, maar wat we aantreffen bij het paleis is onvoorstelbaar. Vanaf de parkeerplaats voor de bussen loopt iedereen in een grote stroom richting ingang. De stroom die wij vanaf een afstandje zien, verschilt in niets – afgezien van het aantal poten per individu – van de termietenkolonie die we gisteren in Phonsavan in gelid zagen marcheren.

[11-12-2015]

Eenmaal op het complex schuifelen we in dikke worsten van mensen stapje voor stapje naar de ingang van de tempel van de emerald Boeddha toe, waar we door bewakers met fluitjes in twee grote stromen worden verdeeld. Het enige wat je om je heen ziet en voelt zijn duwende mensen met een oververtegenwoordiging van zeer luidruchtige en zeer aanwezige Chinezen.

[11-12-2015]

Het lijkt op een bezoek aan de Sixtijnse kapel in Rome waar je ook in een compacte mensenmassa door de zaal wordt geschoven. Zo gaan we het hier niet lang uithouden. Maar gelukkig komen de meeste bezoekers met busladingen tegelijk en worden ze snel langs de bezienswaardigheden gejaagd. Na een uurtje is de ergste drukte voorbij en kunnen we overal rustig rondkijken. De snackdoosjes komen goed van pas als lunch, want pas om tegen drie uur verlaten we het complex weer.