[14-9-2006, Cusco]
Om half acht gaan we ontbijten. We worden meteen aangeklampt. Of we op de kamer willen ontbijten, want de eetzaal is zo vol. Ze zullen een tafeltje brengen. Vinden we goed als ze ook een tweede stoel brengen. De telefoon gaat: wat we willen voor ontbijt? Antwoord: een tafel en een stoel, en de rest zelf uitzoeken.
Het ontbijt is prima: yoghurt, rice crispies, twee soorten broodjes en fruit. Even heen en weer lopen, maar dan heb je ook een prima en gevarieerd ontbijt. Als we aan het fruit toe zijn is dat al opgeruimd, maar als Rik bij de keuken vraagt, krijgen we alsnog twee bakjes mee.
Na het ontbijt geven we eerst de was af, en daarna gaan we op pad voor de Manu tour. We hebben vijf reisbureaus geselecteerd waar we langs willen.
De eerste gaat niet de reserved zone in, dus die valt daarom af.
De tweede (Pantiacolla tours) is verhuisd, en vinden we pas na vragen. Het kantoor wordt gerund door een Nederlandse biologe (primatoloog) en haar Peruaanse man. Hun programma spreekt wel aan, alleen doen ze kort de omgeving van het Wildlife Centre (buiten reserved zone) en niet de tapir lick. Wel een dag extra in het nevelwoud wat ook leuk is.
De derde (Manu Expeditions) zit ook niet op het opgegeven adres, en blijkt nu zo ver buiten het centrum te zitten dat we er met een taxi heen moeten. Overigens is het adres zo verborgen dat we het ook zonder taxichauffeur nooit gevonden zouden hebben. Zij doen alles wat we willen, bovendien overnachten ze in luxe lodges met eigen facilities i.p.v. af en toe tented camps zoals bij Pantiacolla tours. Ze zijn wel twee keer zo duur. Groot nadeel is dat ze pas over ruim een week (zondag 24 september) vertrekken.
We nemen alle informatie mee, en gaan naar nummer 4 (Manu Nature Tours), die te kort in het nevelwoud blijft, en de clay-lick en de tapir lick tegen een hoog bedrag toe kan voegen. Deze is nog duurder dan Manu Expeditions en valt ook af.
Aangezien nummer 5 geen gids heeft die de reserved zone in kan, valt ook die af.
Na veel wikken en wegen besluiten we met Pantiacolla tours te gaan: programma is goed, nevelwoud is ook leuk, datum en prijs zijn beide beter dan bij Manu Expeditions. De tapir lick en de luxe lodges leveren we dan maar in.
In de loop van de dag informeren we nog eens naar de prijs van de kamer voor onze nacht extra, maar nee ze weten nog niets. Sucre is aan het analyseren. Inmiddels weten we dat we de volgende ochtend in alle vroegte naar Manu vertrekken, dus willen we voor we ‘s avonds naar bed gaan betaald hebben. Betalen is een probleem, de reisagent uit Sucre heeft nog steeds niet teruggebeld, maar ze beloven meteen te gaan bellen, en ons binnen een kwartier antwoord te geven. Langzamerhand vinden we het wel mooi. Die hele reisagent in Sucre heeft er natuurlijk niets meer mee te maken. Wij boeken één nacht bij, het lijkt ons een zaak tussen het hotel en ons. We zeggen dat we nu naar bed gaan, en geen kwartier meer wachten. Nu kunnen ze in vijf minuten de zaak oplossen: deze nacht kost $ 35,-, en als we terugkomen van Manu krijgen we een mooiere kamer voor $ 30,-. Wat we daar van vinden. Lijkt ons een prachtige oplossing.
Het overhandigen van het geld geeft opnieuw problemen. Waar gaan we heen na de nacht die we na Manu gereserveerd hebben? Naar waarheid antwoorden we dat we dat niet weten. Ze beginnen opnieuw over de reisagent. Brengt die ons naar het vliegveld? Nee. Gaan we opnieuw met hun op stap? Nee. Via wie hebben we dan Manu geboekt. We begrijpen niets van al die vragen, en willen alleen nog maar betalen en van ze af zijn.
Uiteindelijk komt de aap uit de mouw. We mogen de reisagent uit Sucre niet vertellen welke korting ze ons gegeven hebben. Als we dat plechtig beloven mogen we eindelijk betalen en naar bed.