[20-9-2006, Manu]

Foto: spiraalvormige liaan.

Vandaag opnieuw een wandel- en vaardag. ’s Morgens wandelen we naar Lake Otorongo, waar we heel even ver weg de otter zien. Onderweg zien we opnieuw apen: brown capuchin, de lenige black spider monkey en een hele nieuwsgierige squirrel monkey

Tijdens de wandeling beleven we een spannend avontuur. Bij de wandelingen zie je veel: planten, apen, vlinders, vogels en insecten Soms zie je dingen echter niet, en daarover gaat dit verhaal. We lopen op een smal bospad, de gids (Tina) voorop, daarachter ik en daarachter Rik. Op het moment dat ik over een boomstammetje stap, en mijn voet neer wil zetten, zie ik op 10 cm van mijn voet een slang. De slang, geschrokken van ons, richt zijn kop op. Ik geef eerst een gil, en roep daarna: “Rik sta stil, een slang”. Zelf schuifel ik voorzichtig achteruit. De slang denkt gelukkig hetzelfde als ik, en schuifelt ook achteruit. Intussen is Tina teruggelopen, en zegt meteen dat het geen giftige slang is.
Als je het verhaal samenvat is er dus eigenlijk niets gebeurd, maar toch vonden wij het een spannend avontuur!

[20-9-2006, Manu]

Vanmiddag maken we een boottocht over het oxbow lake Salvador waar we gisteren gelopen hebben. We zien opnieuw de prachtige hoatzin. De hoatzin ziet er zo bijzonder uit, dat je echt verwacht die alleen in vogelboeken en dierentuinen aan te treffen. Hij heeft een blauw hoofd, hoge pluimen boven op zijn kop en het postuur van een kalkoen. Het is niet moeilijk om een hoatzin te zien, want ze zitten uren lang in dezelfde struik. De reden daarvan is dat ze net als een koe aan een soort herkauwen doen. Ze hebben twee magen, en het herkauwen moet rustig zittend in een struik. Ze zien er tamelijk prehistorisch uit, maar volgens onderzoek zijn ze juist hoog ontwikkeld. Het kakelende geluid dat ze maken past wel goed bij ze.

[20-9-2006, Manu]

Ook de reuzenotters laten zich goed zien. We zien er drie, en we zien ze lang en goed. Eerst maken ze grommende waarschuwingsgeluiden naar ons. Kennelijk voelen ze zich bedreigd. Later gaan ze hun eigen gang, en we zien ze diverse keren vis eten, een beetje op hun rug met de vis tussen hun klauwen.