[18-1-2014]

Foto: boom aan zee bij het einde van de weg langs de kust.

We ontbijten weer bij de buren aan de overkant. We proberen vandaag een gebakken eitje te bestellen, maar dat mag niet. We krijgen een omelet ham-kaas. We wachten even tot het droog is en gaan dan om 9 uur fietsen huren. Isla Colón is heerlijk voor mensen zonder richtingsgevoel zoals ik. De stad ligt op een los puntje van het eiland dat met een smalle strook verbonden is met de rest van het eiland. Over de slurf loopt een weg die zich iets voorbij de slurf in tweeën splitst. Een weg loopt langs de kust en loopt dood. De andere weg loopt dwars over het eiland en eindigt daar. Hier verdwaal ik niet. Rustig peddelend fietsen we het eiland over en hebben alle tijd om te kijken naar het tropisch bos om ons heen en de spaarzame, kleine dorpjes.  De slurf is mooi met aan twee kanten zee en palmen tot op het strand. We besluiten eerst de kustweg te pakken. We verbazen ons over de bebouwing en het aantal hostels en dergelijke dat we blijven zien ook als we de slurf al over zijn. Na een poosje stopt de asfaltweg en moeten we over het strand. We rijden daar even verder in de hoop dat de weg alsnog weer verhard wordt, maar na een stuk zacht zand en een stuk blubber geven we op, te meer daar de auto die ons gepasseerd is, een stuk verderop nog steeds over het zand rijdt.

[18-1-2014]

Gelijk nadat we afgeslagen zijn, begint de weg te klimmen. Het zijn geen heel grote heuvels, maar de fietsen zijn absoluut ongeschikt voor welke helling of brug dan ook. Het is steeds op en af. De afstanden zijn wel niet groot, maar we besluiten eerst maar eens naar de aangekondigde grot (12 km) te fietsen en dan verder te kijken. De tocht is wel erg mooi. Je hebt het gevoel dat je door de jungle fietst en het is zoveel 'echter' dan vanuit de auto. Je kan het echt om je heen zien, voelen, ruiken en ervaren. We stoppen geregeld voor foto's en houden het tempo laag en komen rustig fietsend uit bij La Gruta, waar je een dollar toegang moet betalen. Er is een wandelpaadje naar een kerkje met daarachter in de rots een lief Mariakapelletje met prachtige beelden in de grot. Je kan diep de grot in, maar moet dan wel licht bij je hebben, wat we in de vorm van hoofdlampjes bij ons hebben, dus dat is geen probleem. Wel dat er in de grot water staat, dat eerst kniehoog en later tot bijna bij je kruis komt. In de grot wonen vleermuizen en aan de andere kant van de grot zie je een uitgang. De vleermuizen en de uitgang zien we niet zelf, dat horen we van een Fransman die wel door het water is gewaad.

[18-1-2014]

Foto: strand van Boca del Drago.

Snel na de grot ziet Rik in een dorpje een soort gemeenschappelijke ruimte met een bankje in de schaduw. Dat is een goed idee voor de lunch, want aan bankjes onderweg in de schaduw doen ze hier niet zo erg. Kort na de lunch zijn we bij Boca del Drago, waar de weg ook weer zand wordt. We rijden nog even door het zand de hoek om waar een uitspanning is. In een uiterst gulle bui besluiten we daar op het terras wat te drinken. Als we om beurten naar de wc zijn geweest en er nog steeds niemand is op komen dagen, stappen we maar weer op en beginnen aan de terugweg die erg vlot verloopt. Al met al een heerlijk dagje met mooie bloemetjes en mooie natuur.