[12-2-2014]

Vandaag storten we ons in het avontuur. Tijdens het bespreken van de uitjes met Jonathan bleek dat het goedkoopste vervoer op het eiland achterop de motorfiets is. We besluiten dat we heel dapper zijn en gaan op de motor op pad. We krijgen allebei een helm. Die van mij is veel te groot. Het gedeelte over de verharde weg gaat hard en is eng. De jongens rijden heus voorzichtig, maar zulke snelheden zijn wij als fietsers niet gewend. Een groot gedeelte van de tocht gaat echter over onverharde wegen. En onverhard betekent hier een zandpad met enorme keien waar we alsof het een crossparcours betreft, slippend en zigzaggend overheen crossen. De te grote helm schudt vrolijk heen en weer op mijn hoofd en ik ben blij met mijn stevige ontbijt zodat ik in ieder geval achterop blijf zitten. Dapper slaan we ons door de vier ritten heen, maar volgende keer gaan we toch maar met de (duurdere) auto.

De eerste rit gaat naar een koffieplantage op de vulkaan Maderas, waarbij een natuurpark ligt met op de helling van de vulkaan achtereenvolgens het droge tropisch bos, het tropisch regenwoud en bovenaan het dwergbos. De gids komt nogal aarzelend over. Er is veel verwarring omdat wij denken dat hij weet waarvoor we komen en hij met de koffieplantage wil beginnen, die wij nou juist wilden overslaan. We beginnen uiteindelijk aan de wandeling de vulkaan op richting regenwoud.

[12-2-2014]

Foto: brulaap.

We klimmen en klimmen over een maximaal steil pad en het water loopt, al is het 8 uur 's morgens, aan alle kanten van je af. We zien in het begin brulapen en een trogon en verder vooral vlinders. Na een poos klimmen wordt het steile pad modderig en de grond spekglad. Naar boven is dan lastig, maar (gecontroleerd) afdalen op een spekgladde steile helling is een ander verhaal.
We keren dus om en zoeken met de gids de armadillo (gordeldier) die je hier veel ziet, maar vandaag niet. Het bos is niet heel bijzonder. Het is in feite secundair bos dat gegroeid is op niet meer in gebruik zijnde delen van de plantage. Op de plantage verbouwen ze koffie, banaan, rijst, graan en wat groente. Veel vee hebben ze niet meer. Het is nu een coöperatie van 24 boeren waarbij elk zijn eigen stuk grond heeft. Tijdens de oogsttijd van de koffie komen veel werkers uit de buurt helpen en slapen dan met honderden tegelijk op de finca. De finca is nu in gebruik als hostel.
Aan het eind van de wandeling zien we nog de petrogliefen – soms dierfiguren, soms geometrische figuren –, waarvan nog niemand de achterliggende betekenis heeft doorgrond.