[3-4-2014]

Na een nachtje Valladolid rijden we richting Mérida met tussendoor een bezoek aan Chichén Itzá, zo ongeveer de beroemdste ruïnes van Mexico en duidelijk ingesteld op toeristen. Er is een groot parkeerterrein met een apart stuk voor bussen. Je komt binnen in de grote centrale hal met restaurants, koffietentjes, souvenirwinkels en toiletblokken die op veel mensen berekend zijn. Net als in Tulum mag je nergens op, maar alleen vanaf een afstand kijken. Valt het aantal bezoekers mee, het aantal souvenirstalletjes is overweldigend. Wil je troep kopen, kan je hier – waarschijnlijk voor teveel geld – je hart ophalen.

[3-4-2014]

Foto: Tukulkan, de gevederde slang van de Tolteken op de muur met bovenaan zijn kop en onderaan zijn ratelstaart.

Chichén Itzá is groot en verdeeld in verschillende stukken. Wij bezoeken het noordelijk deel en het centrale deel. Het zuidelijk deel is al vier jaar niet toegankelijk voor publiek, omdat archeologen daar aan het werk zijn. Chichén Itzá is niet alleen bewoond geweest door de Maya's, maar ook door de latere Tolteken en dat is goed te zien aan de verschillende reliëfs en beeldhouwwerken die we zien. De hoogtijdagen van de Maya’s waren tussen 500 en 800; de Tolteken hadden hun hoogtepunt hier tussen 900 en 1100. Voor de Tolteken was Tukulkan, de gevederde slang – vergelijkbaar met Quetzalcoatl van de Azteken – de belangrijkste god en vooral ook de god van de vruchtbaarheid. In de tempels zie je dan ook overal de (ratel)slang terug.

[3-4-2014]

Het bekendste bouwwerk is de tempel van Tukulkan, beter bekend als 'El Castillo' en afgebeeld op alle plaatjes van Chichén Itzá. El Castillo is het hoogste gebouw en bestaat uit een soort piramide met negen etages met aan elk van de vier kanten een steile trap. De tempel is zo gepositioneerd dat op de equinox dagen (rond 21 maart en 22 september) over de tempel een lichtstraal in de vorm van op elkaar aansluitende driehoeken valt. Dat is natuurlijk geen rij driehoeken maar de slang die in het voorjaar naar de cenote kruipt en voor leven zorgt en in het najaar de cenote weer verlaat. Het equinox verschijnsel trekt veel bezoekers en we hebben plaatjes gezien waarop 65.000 bezoekers staan te kijken naar de slang. Inmiddels verdelen ze de bezoekers rondom de equinox over drie dagen.

[3-4-2014]

Foto: de heilige cenote waar de mooie maagden ingegooid werden.

De cenote, een ondergrondse waterpoel ontstaan in kalkhoudend gesteente, werd voor mensenoffers gebruikt en dan vooral van schone maagden. Ze werden eerst verdoofd en vervolgens in de cenote gegooid met veel sieraden van jade en obsidiaan. De cenote vormde de verbinding met de onderwereld en de goden daar moesten te vriend gehouden worden.

[3-4-2014]

Foto: op de grootste ballcourt van Chichén Itzá kan je nog de ringen zien waar de bal doorheen moest.

Natuurlijk heeft ook Chichén Itzá zijn ballcourt. In totaal zijn er 8 of 9 gevonden, maar degene die wij zien is de allergrootste. Hier kan je ook de ringen nog zien waar de rubberbal door moest. Grappig is dat je bij elke ruïne van de gids een ander verhaal krijgt over het balspel. Over een ding zijn ze het eens: het was een ritueel balspel en na afloop vielen er doden die geofferd werden aan de goden. Maar hoe het spel gespeeld werd en wie op welke manier geofferd werd, verschilt in alle verhalen.

[3-4-2014]

Foto: het observatorium.

In het centrale deel zien we de Osario tempel en het observatorium. Ook hier zie je weer kleine gaatjes bovenin waarin de astronomen hun observaties deden en daaruit conclusies konden trekken.

[3-4-2014]

Foto: de regengod Chaac met zijn slurfachtige neus.

De templo de las monjas heeft niets met nonnen van doen, maar is door de Spanjaarden zo genoemd vanwege de kruisvormige versieringen op de buitenkant. Op de tempels in dit deel hebben de slangen plaatsgemaakt voor afbeeldingen van de breedhoofdige Maya regengod Chaac.

[3-4-2014]

Foto: we denken dat dit wel een jaguar moet zijn.

We zien veel bewerkte stenen waarin nog heel goed de adelaars, de slangen, de jaguars en krijgers te ontdekken zijn. Vooraf twijfelden we of we wel naar het drukke Chichén Itzá wilden, maar er is hier zoveel te zien, waaronder ook mooi en goed bewaard stucwerk en beeldhouwwerk. Het zou erg jammer zijn geweest als we dit gemist hadden. Naarmate de tijd vordert, wordt het steeds drukker en als we vertrekken staat de parkeerplaats vol met bussen. Gelukkig waren we vroeg genoeg.