[3-3-2014]

Foto: de hal waarin de vrouwen alle tortilla's voor San Pedro Sula bakken.

Via San Pedro Sula en de Caribische kust gaan we richting grens Guatemala. We stoppen in San Pedro Sula, een grote drukke stad met alles van Pizzahut tot McDonald's. In een hal van de overdekte markt staan enorm veel vrouwen op grote platen tortilla’s te bakken. Zij bakken voor alle eettentjes en restaurants in de stad.
Onderweg kopen we van de 40 laatste lempira’s lunch. Als we die later aanvullen bij een benzinepomp, mag Rik alleen onder overlegging van zijn paspoort met dollars betalen. Voordat Rik zijn aankoop tegen een onbegrijpelijk bedrag mag afrekenen, worden eerst paspoort en 20 dollar biljet gekopieerd.

[3-3-2014]

Aan de Caribische kust stoppen we in Omoa bij een fort, Fortaleza de San Fernando de Omoa, het grootste koloniale fort in Midden-Amerika. Het fort is tussen 1759 en 1778 gebouwd en was bedoeld om de kust tegen piraten te beschermen. Het fort heeft een leuke driehoekige vorm en is in goede staat. Alle ruimtes zijn voorzien van bordjes die aangeven waar ze vroeger voor dienden, zoals de keuken, de slaapvertrekken, de opslag van wapens, de opslag van kruit. We zien vleermuisjes en een leguaan in de nu lege ruimtes. Boven loop je over een heel breed terras met uitzicht over de omgeving. De zee is een eind weg. Hij heeft zich nu 300 meter teruggetrokken ten opzichte van de tijd waarin het fort gebouwd werd. Het fort is nooit afgebouwd, omdat de Spanjaarden rond de onafhankelijkheid geen belang meer hadden bij het fort. Saul vertelt dat er voor de kust interessante dingen zoals resten van vergane schepen en hun inhoud te vinden zijn. In het museum worden de geschiedenis van het fort en de gevonden voorwerpen getoond.

Grens Honduras-Guatemala

De grens stelt weer helemaal niets voor. Dat komt vooral ook omdat Saul iedereen bij de grens kent en hartelijk begroet. We krijgen in- en uitstempels en hoeven geen enkel briefje in te vullen en zelfs niet van auto te wisselen.