[15-3-2014]

Foto: de blue-black grosbeak (blauwrugbisschop) snoepend van de Cecropia vruchten.

De wekker staat op kwart over vijf voor de vogelexcursie om zes uur met Mario. We douchen met licht van de olielamp en met de hoofdlampjes zoeken we de spullen bij elkaar. Tegen onze verwachting in is er wel degelijk warm water. Het heeft de hele nacht flink geregend en er staan flinke plassen, maar nu is het droog. Bij de receptie is niemand. Wat nu te doen? We wachten even, maar er komt niemand. We lopen terug naar het huisje om te kijken of Mario daar is, kijken bij het restaurant, maar er is niemand zelfs geen nachtwaker, te bekennen. Tegen half zeven komt iemand aanlopen en die klampen we aan. Hij gaat Mario roepen die er na 5 minuten is en dan gaan we alsnog op pad. Geen excuses, een vriendelijk goede morgen en iets over de regen of zo. Het is zo heerlijk om 's morgens het bos te zien ontwaken en te genieten van alle geuren en geluiden en ook nog vogels te zien.

[15-3-2014]

Foto: de ingesneden rubberboom en het emmertje om het sap op te vangen.

De laatste tour is bedoeld om het terrein van de plantage te laten zien. We beginnen met de elektriciteitsvoorziening. Ze hebben hun eigen waterkrachtcentrale en een waterrad dat de machines voor de verwerking van de koffiebonen aan de praat houdt. Ismael draait de waterschuif open, zet de toevoerklep naar het waterrad om en het grote rad begint ontzettend snel te draaien. Onderaan bij het waterrad liggen de macadamia noten. Ze zitten in een dikke buitenschil – wij krijgen drie mee in de harde buitenschil – die in de zon moet drogen en daarna kan je de noten gebruiken. In de hal waar ze koffie verwerken staat een grote droogmolen waar de koffie in 24 uur gedroogd wordt.
Als laatste lopen we over de rubberplantage waar aan de bomen de emmertjes hangen om het sap op te vangen. De rubberemmertjes worden elke twee dagen geleegd, anders wordt de rubber hard. Eens per week komt een vrachtauto de rubber ophalen voor verdere verwerking in een fabriek. Ook de cacao wordt hier niet verder verwerkt maar de cacaobonen worden verkocht.

[15-3-2014]

Foto: fontein op het plaatsje tussen de gastenkamers.

Tijdens de tocht vertelt Ismael dat in 2002 de koffieprijs dramatisch laag was. Veel finca's gooiden het bijltje erbij neer, maar hun patron riep iedereen bij elkaar en ontvouwde zijn plan om samen met de mensen een hotel en restaurant te beginnen. Er kwam een architect, de oude koloniale gebouwen werden omgebouwd tot hotelkamers, er kwam nieuwbouw en iedereen kon aan het werk blijven. Ismael spreekt vol waardering over zijn patron. Kom daar eens om in Nederland. De Nederlandse manager is nooit verder gekomen dan mensen ontslaan om kosten te besparen. Misschien kan de patron wat ontwikkelingswerk bij ons komen doen!