[14-3-2014]

We logeren bij de Takalik Maya Lodge en hebben een heel programma inbegrepen. We verwachten een groot complex à la Tortuguero, maar niets is minder waar. Bij de lodge is een groot terrein met een koffieplantage, een rubberplantage, macadamianoten en cacao. De lodge zelf staat midden in het tropisch regenwoud. Het geheel is een project waarbij de lokale gemeenschap is betrokken in een soort fair-trade partnerschap. We worden door Mario naar de kamer gebracht.

[14-3-2014]

We logeren in een huisje dat bijna uitsluitend van natuurlijk materiaal is gemaakt en een prachtige badkamer heeft met een enorme stenen badkuip met houten vlonder er in. Je verwacht dat in de badkuip nog de Romeinse Centurions hebben gebaad. Elektriciteit is er niet. We hebben twee olielampen in de kamer en één in de badkamer. Die steken ze voor je aan als het donker is en als je gaat slapen blaas je ze weer uit.
We zijn de enige gasten en we voelen ons echt welkom. Hier logeren is één groot feest. Ze hebben hier duidelijk een andere toeristenopleiding gehad. Je bent geen toerist waar geld aan verdiend kan worden, maar een gast die het naar zijn zin moet hebben en die in de watten wordt gelegd.
Het eten moet je van tevoren bestellen zodat ze het klaar hebben als je op de afgesproken tijd komt. Ze hebben in Midden-Amerika overal ice tea – té frío (koude thee) in het Spaans – en we vragen of we bij de lunch ice tea kunnen krijgen. Ze moeten even kijken, maar ja dat kan en we kunnen uit verschillende smaken kiezen. Bij ons bordje eten krijgen we vervolgens twee glazen koud water met een theezakje erin. Al heeft de gast nog zulke rare wensen, hier worden ze vervuld. Wie hier iets te klagen vindt, houdt niet van genieten.

[14-3-2014]

In het restaurant wijst Mario ons op het nestje van de kolibrie boven het buffet.

[14-3-2014]

We hebben een excursie naar de archeologische site Tak'alik Ab'aj'. Ze willen weten hoe we daar naar toe willen: te paard of met de carretón (wagen). Rik doe ik geen plezier met een paard en zelf ben ik ook erg voorzichtig geworden, dus we kiezen voor de carretón. Er verschijnt een grote trekker met daarachter een enorme wagen met plaats voor wel 25 man. Samen zitten we hoog op de geel-groene wagen, getrokken door de trekker en zo hobbelen we over de keien naar de ruïne.

[14-3-2014]

Foto: één van de weer blootgelegde terrassen.

De Tak'alik Ab'aj' ruïne is bijzonder omdat er zowel Olmeekse als Maya invloeden te vinden zijn en het een van de grootste sites is met steensculpturen uit de Olmeekse tijd. Het was lange tijd – van de 9e eeuw BC tot de 10e eeuw AD – een belangrijk commercieel, ceremonieel en politiek centrum, dat floreerde door de cacaoproductie en de ligging aan de handelsroute van het hoogland naar het Pacifische laagland. De stad is gebouwd op negen terrassen, waarvan sommige natuurlijk en andere aangelegd zijn, wat een enorme investering in mankracht en materiaal moet hebben gevergd. De stad had een zeer ingenieus waterafvoersysteem, waarvan je de kanalen nu nog kan zien.

[14-3-2014]

Foto: de moeilijk verstaanbare gids geeft uitleg bij een van de Olmeekse beelden.

Tak'alik Ab'aj' is een site die niet veel bezocht wordt en we zijn ook hier de enige bezoekers. Maar er wordt iemand opgetrommeld om onze gids te zijn.
De gids is reuze enthousiast, maar het Spaans is niet altijd even goed te verstaan. Wat ook niet meehelpt is dat hij nog maar een enkele tand heeft. Aan het eind vertelt hij ook in Tikal te zijn geweest. Groot verschil is dat daar de gidsen betaald krijgen en dat hij afhankelijk is van de vrijwillige giften. De hint is duidelijk en natuurlijk krijgt hij wat. Kan hij misschien een paar nieuwe tanden aanschaffen.

[14-3-2014]

Foto: het beeld van de krokodil.

We zien een aantal van de terrassen, tempels, altaren en steles die allemaal veel minder kunstzinnig bewerkt zijn dan in Copán, maar door hun eenvoud erg leuk zijn. De gezellige, bolle Olmeekse beelden zijn erg leuk. We zien de krokodil, de jaguar en natuurlijk de pad.

[14-3-2014]

Foto: beeld van een zwangere vrouw.

Uiteraard ontbreken de vruchtbaarheidssymbolen niet zoals de drie beelden van een jonge vrouw, een zwangere vrouw en een vrouw die net bevallen is. De oost-west oriëntatie overheerst. Alles wat op het westen is gericht – ondergaande zon, duisternis en de oude vrouw – wordt geassocieerd met de dood. Alles wat op het oosten is gericht op leven en vruchtbaarheid. De uil als aankondiger van de dood staat naar het westen georiënteerd. Er is een observatorium en een steen die bij de zonnewende precies om twaalf uur recht op de zon stond gericht met twee voetjes erin. We zien ook nog steles met vage figuren en een altaar met Maya hiërogliefen.

[14-3-2014]

Foto: nu is het nog droog.

De gids neemt ons ook nog mee naar een armzalig dierentuintje waar aapjes, kleine katachtigen als de ocelot, wasbeertjes, varkens en ara’s in afschuwelijke hokken zitten. Alhoewel de huisvesting tenenkrommend is, kan je je voorstellen dat in een land waar de huizen niet veel beter zijn dan deze hokken het dierenwelzijn nog niet echt hoog op de prioriteitenlijst staat. Maar pijn doet het wel.
Terug hoog op de open wagen worden we getroffen door een tropische hoosbui. De plastic poncho's helpen een beetje, maar niet afdoende. Nu zijn we blij dat we voor de carretón hebben gekozen. Te paard was het nooit gelukt om de poncho's aan te krijgen.
De service bij de lodge is onbegrensd. Na thuiskomst komt de lantaarnaansteker langs om onze drie olielampen aan te steken. Als we 's avonds gaan eten en met de zaklantaarn ons huisje uitkomen, wachten twee mannen met zaklantaarn ons op om ons te begeleiden. Ze brengen ons ook weer thuis.