[11-3-2014]

Vanmiddag gaan we met een tuk-tuk naar twee dorpjes langs het meer: San Antonio en Santa Catarina. Twee Maya dorpjes aan het meer waarin de oorspronkelijke cultuur nog grotendeels bewaard is gebleven.
We komen eerst door Santa Catarina waar een demonstratie is van de lokale vrouwen. Volgens de chauffeur heeft de demonstratie te maken met vrouwendag en inderdaad heeft de spreekster het over het recht van vrouwen op onderwijs en het tegengaan van geweld tegen vrouwen. De stoet is prachtig; alle vrouwen, ook de jonge vrouwen en de meisjes zijn traditioneel gekleed.

[11-3-2014]

We rijden eerst door naar San Antonio, voluit San Antonio Palopó, een van de leukste dorpjes die we deze dagen zien. Als we voor de kerk stoppen, worden we gelijk aangesproken door twee vrouwen die hun geweven doeken aan ons willen verkopen. Een van de twee, Maria, is een geboren verkoopster. Ze dringt aan, maar op zo'n leuke manier dat je er vanzelf vrolijk van wordt. Aangezien de vrouwen leven van de verkoop van hun zelf geweven stoffen, kopen we van alle twee iets. Maria kunnen we niet gepast betalen, maar natuurlijk is dat geen probleem. Ze duwt haar hele stapel doeken in mijn armen en trippelt weg naar een winkel om daar te wisselen.

[11-3-2014]

Foto: het atelier van de pottenbakkers waar Maria ons mee naartoe neemt.

We moeten mee naar de aardewerkfabriek. We slaan beleefd af, maar daar is bij Maria geen sprake van, we gaan mee. Onderweg wil ze weten hoe ik heet en of ik getrouwd ben. Ja, en Rik is mijn man. Daar is ze heel verbaasd over, maar ze wordt ook erg nieuwsgierig. Hoe is zo'n baard nu? Rik heet ook geen Rik, maar Santa Claus en aan iedereen vertelt ze dat Santa Claus er is. Ze wil graag weten hoe zo'n baard voelt en dus mag ze even aan Rik voelen. Ze aait voorzichtig over de baard en slaakt een gilletje. Iedereen moet het weten en alle vrouwen staan Rik giechelend aan te staren. We durven niet te zeggen wie van ons vandaag het meest bijzondere heeft gezien. Baarden zie je hier niet en tussen al dat zwarte haar is zo'n Santa Claus met witte baard waar je ook nog even aan mag voelen wel heel spectaculair.

[11-3-2014]

Foto: school en gezondheidscentrum in Santa Catarina.

We rijden terug naar Santa Catarina (ook voluit Santa Catarina Palopó), waar we in een zijstraatje naar het meer bij een groep vrouwen terechtkomen. Het is een coöperatie die zelfgeweven spullen maakt en verkoopt. De opbrengst komt geheel ten goede aan de dorpsschool. Dat is een mooie opzet. We gaan dus binnen kijken en ik koop vier schattige olifantjes. Hier wordt het geld vast goed besteed.