[22-1-2014]

Foto: op dit wandelpad zijn kaplaarzen niet echt overbodig.

De ochtendwandeling is al wat natter. We moesten laarzen aan en we snappen waarom. Het pad is één grote modderpoel met blubber waarin je diep wegzakt. De enorme bui die ons treft maakt het pad niet droger. Johnny weet ons veel te vertellen en wijst nog primaire overblijvende bomen in het secundaire regenwoud aan. Ondanks de regen aan het begin is het een leuke blubber-laarzen tocht.

[22-1-2014]

Aan het eind van de wandeling zien we onze derde apensoort: de spidermonkey, ofwel slingeraap, spinaap, kwatta of bosduivel. Tot zover gaat alles nog goed.  Ook op het terrein zien we veel: slingerapen, luiaards, veel vogels zoals papegaaien, een manakin en kolibries, basilisken en een leguaan.

[22-1-2014]

De vrouwtjesleguaan brengt Rik letterlijk ten val. Als de leguaan wat hoger kruipt, doet Rik een stapje achteruit voor de foto. Daar ligt een gemene steen en Rik kukelt schuin achterover bovenop de camera. Ik maak me zorgen over Rik, Rik is uitsluitend bezorgd over de camera die inderdaad lelijk onder het natte, fijne, donkere zand zit. Rik heeft nu een pijnlijke (gekneusde) rib, de camera maakt Rik zorgvuldig schoon, maar hij hoort bij het in- en uitschuiven van de lens geluid. Daar zit vast zand waar je niet bij kan. Hij doet het nu nog wel, dus we hopen er maar het beste van.

[22-1-2014]

Tijdens de lunch barst de regen weer in alle hevigheid los en weet de rest van de dag niet meer van wijken.  Toch gaan we 's middags met een open boot het park in. Vaak stopt de regen net zo plotseling als die begonnen is, maar nu niet. De tocht valt letterlijk en figuurlijk in het water. Natuurlijk zien we wel wat, maar wat ons betreft hadden ze de excursie beter in kunnen korten, want je ziet niets meer, kan geen kijker of fototoestel gebruiken en niets is bestand tegen twee uur onvoorstelbaar harde stortregen. We komen dan ook doorweekt terug. We waren van plan om de kleren aan te houden omdat ze dan het snelst drogen, maar dat gaat echt niet. Wij worden wel weer droog, maar wat erger is, is dat de regen in het geniep het regenhoesje van mijn rugzakje ingelopen is en een plasje water op de bodem heeft gevormd. Mijn mooie vogelboek van Midden-Amerika is ondanks zijn plastic zakje ernstig nat en niets wordt hier ooit nog droog. Alles ligt 's avonds uitgestald om te drogen, de vogelgids op de warmste plek in de kamer: onder de lamp. We hebben de fan voor hem aangezet. Buiten regent het dan nog steeds. We prijzen ons gelukkig dat we in een heerlijk droge kamer slapen en niet in een tentje. ’s Nachts regent het nog steeds. ’s Morgens vroeg horen we de brulapen.