[26-3-2014]

Foto: Placencia heeft een fraai palmenstrand.

We rijden verder en komen uiteindelijk via een weg met ongelofelijk veel verkeersdrempels in Placencia aan. John, de baas van het hotel, is uitermate vriendelijk. We doen navraag voor de tour die voor morgen gepland staat. Maar goed ook, want die blijkt niet geregeld te zijn. Vriendelijke John gaat er gelijk voor ons achteraan.
We vragen of we vandaag nog een tour kunnen doen. John belt ook daarover. Je hoort hier te komen voor het vissen, snorkelen en duiken, maar wij gaan voor een zeekoeientocht.

[26-3-2014]

Foto: triomf! De staart van de zeekoe.

Belize is een van de weinige plaatsen waar je zeekoeien kan zien en die kans willen we niet missen. Als Rik vraagt hoe lang de tocht duurt, krijgen we als antwoord, zolang als nodig is om de zeekoe te vinden. Wat dat betreft kan de tocht kort zijn, want al na een kwartiertje vinden we de eerste zeekoe. We zien er ontzettend veel. Net als bij walvissen zie je nooit het hele dier, maar voornamelijk een stukje van hun slurfachtige bek. Soms zie je een stuk rug en een enkele keer de prachtig ronde staartvin. Zeekoeien – eigenlijk heten ze lamantijnen – zijn zeezoogdieren die zuiver plantaardig voedsel eten. Aan het troebele water kan je zien dat ze er zijn en dat ze net van het zeegras op de bodem hebben gegeten. In deze tijd zijn er veel vrouwtjes met jongen die vlak naast ze zwemmen. Het is een schitterende tocht met stukken open water en stukken mangrove. Ik had niet verwacht dat we de zeekoeien zo mooi zouden kunnen zien. We zijn helemaal tevreden.
Terug in het hotel heeft John nieuws voor ons. De tour van morgen is geregeld; we worden om 8 uur opgehaald bij de Scotiabank aan de hoofdstraat.