Belize 2014 > Hidden Valley en Placencia > Cockscomb Reserve
Naar Cockscomb Basin Wildlife Sanctuary & Jaguar Preserve
None

[27-3-2014]

Foto: kleurige bus bij de plek waar we de packed lunch ophalen.

Vandaag gaan we naar Cockscomb Basin Wildlife Sanctuary & Jaguar Preserve, een park met een oppervlakte van 375 km2 aan tropisch regenwoud en het enige jaguar reservaat ter wereld. Het is een van de mooiste parken die we gezien hebben met een prachtig regenwoud, veel waterstroompjes en watervallen en een overdaad aan vogels. Vincent, onze gids, staat al met zijn busje te wachten bij de Scotiabank en in ongeveer drie kwartier rijden we naar het dorpje voor het park waar Vincent kaartjes koopt en de lunch ophaalt.

Goed gebied voor katachtigen
None

[27-3-2014]

Foto: de enige katachtige die we zien.

De jaguar doet het goed in het park en ondanks het grote territorium dat hij nodig heeft (25-75 km2), komen er hier relatief veel – geschat wordt 60 – voor. Ook de andere katachtigen zoals de poema, de ocelot en nog wat kleinere dieren en eigenlijk veel van het regenwoud afhankelijke dieren floreren hier goed. In het verleden hebben ze geprobeerd om de jaguars te vangen en te merken met een band, maar de jaguars braken hun nagels en tanden in hun poging om uit de metalen kooien te ontsnappen en gingen daarna dood. Toen hebben ze camera's opgehangen wat voor de jaguars beter was, maar qua investering niet omdat de camera’s gestolen werden.

Schuitbekreigers
None

[27-3-2014]

Foto: de boat-billed heron (schuitbekreiger) op zijn nest.

Vincent ziet zoveel vogels dat ik nauwelijks tijd heb om te kijken en te noteren. We lopen ongeveer drie uur rond en zien vreselijk veel vogels waaronder de bijzondere jacamar en broedende schuitbekreigers.

Het leven is hier anders
None

[27-3-2014]

Foto: dichte vegetatie in het park.

Geen van de jaguars is zo vriendelijk om ons even gedag te komen zeggen, maar we zien wel een pootafdruk in de klei. De tapir laat zich ook niet zien, maar we kunnen wel ruiken waar hij zich ongeveer in het bos schuilhoudt. Voor dit soort plekken zijn we op reis gegaan en we hebben met de geweldige gids Vincent – hij is zeker net zo goed als Plinio in Panama – een heerlijke genietdag. Tegen kwart voor een zijn we terug bij de ingang en krijgen we een uitstekende lunch met kip, rijst en groente.
Vincent vertelt dat hij vier kinderen heeft, maar dat zijn gezin op dit moment uit zeven kinderen bestaat. Twee zijn van de zuster van zijn vrouw die verleden week aan kanker overleden is en aangezien de kinderen nergens heen kunnen, wonen ze nu bij hem. Twee weken geleden is zijn broer van 53 bij een auto-ongeluk om het leven gekomen en drie jaar geleden is een andere schoonzuster overleden die een kind achterliet dat sinds die tijd ook bij hun woont. Zijn schoonvader of vader is bij een auto-ongeluk overleden, een ander familielid is toen hij dronken was tijdens een gevecht met machetes om het leven gekomen. Kortom veel vroege doden en een zorgzame man dat hij alle kinderen opneemt. Het leven hier is toch anders dan bij ons. Hij werkt vijf dagen per week voor de touroperator en de overige twee dagen als elektricien en airco-installateur. We kennen slechtere elektriciens (Desmond in Darwin, Australië) als gids.