[16-6-2012]

Foto: het voormalige Dacia hotel in Satu Mare.

Roemenië is volstrekt anders dan Hongarije. Hongarije was duidelijk een Europees land, met vriendelijke dorpjes, veel groen en Westers geklede mensen. In Roemenië rijden we de jaren vijftig binnen. De eerste twee dagen zien we hele families die op het land bezig zijn met gras maaien en het hooi opsteken. Het gras wordt met de zeis gemaaid, het hooi wordt met hooivorken gekeerd en op lange stokken of rechtopstaande hooimijten te drogen gehangen. Daarna wordt het op een grote wagen geladen en met paard en wagen afgevoerd. Paard en wagen is hier een heel gangbaar vervoermiddel. Vooral de vrouwen dragen nog de kleding die wij van Oost Europa kennen: bloemetjesjurken of rokken, een hoofddoekje, sokken en slippers of sandalen. Op zondag lopen veel mensen er duidelijk in zondagse kledij bij: vrouwen in kleurige traditionele kleding, maar ook een enkele man loopt nog in traditionele jas en broek. Op het land moeten de mensen hard werken, maar iedereen lijkt tijd te hebben voor een praatje met de buren en over het algemeen lijken de mensen erg vrolijk. Als wij mooi geklede mensen op de foto willen zetten, vinden ze dat zonder uitzondering prima en zwaaien ons na als we weggaan.

We komen Roemenië binnen in de Maramures. Maramures is bekend vanwege zijn houten kerken en zijn houten poorten. We doen eerst nog een rondje Satu Mare. Daar doen we niet heel lang over, want behalve het plein lijkt er niet veel te zien. Het vervallen Dacia hotel is met daglicht iets beter, maar blijft een triest geval van benodigde steun. Het middendeel van het plein is met alle planten en al het groen wel erg mooi ingericht.