[21-6-2012]

We rijden langs het Bicaz meer, een stuwmeer van 35 km lengte en het grootste kunstmatige meer van Roemenië. We proberen langs het meer te rijden via het Ceahlau gebergte, een soortenrijk park, beroemd om zijn kalksteen rotsformaties. Dat lukt niet. In het park mag je alleen wandelen en als we vandaag Sighisoara nog willen halen, kunnen we toch maar beter met de auto een andere weg kiezen. Vlak voor het Bicaz meer en de stuwdam stoppen we nog kort in Port Bicaz, een vermaakscentrum met souvenir kraampjes, restaurants, harde muziek en kleine vakantiebungalowtjes.

[21-6-2012]

Van het Bicaz meer komen we door de Bicaz kloof, die door de Bicaz rivier uitgesleten is. De rivier vormt de verbinding tussen Transsylvanië en Moldavië. Door de 8 km lange kloof slingert zich een weg tussen de kalkstenen wanden en af en toe heb je de neiging om te bukken, zover hangen de rotsen over de weg. Na de kloof komen we uit bij het Rode Meer.

[21-6-2012]

Het Rode Meer is een natuurlijk afgedamd meer aan de voet van het Hasmasu Mare Gebergte en in de buurt van Gheorgheni. Het is het grootste natuurlijke bergmeer in Roemenië en dankt zijn naam aan het rode rivierslib (met ijzeroxide en ijzerhydroxide), aangevoerd door de Rode Kreek. Het meer ziet er donker en onheilspellend uit met zijn uit het water stekende boomstompen. Het Rode Meer is niet zo lang geleden ontstaan. In juli 1837 liet een enorm stuk steen los van de Killer Mountain en blokkeerde zo de Licas Kreek, de Oii Kreek en de Rode Kreek. De enige getuigen hiervan zijn de toppen van de sparrenbomen die nog uit het water steken.

Natuurlijk hoort bij zo'n meer met uitstekende boomtoppen een legende. In Lazarea woonde een erg mooi meisje. Ze heette Estera. Ze ging naar Gheorgheni en daar kwam ze een knappe jongeman tegen van wie gezegd werd dat hij nog sterker was dan een beer. Het was liefde op het eerste gezicht en de jongeman vroeg Estera ten huwelijk. Helaas konden ze niet trouwen omdat de jongeman in het leger moest dienen. De knappe Estera bleef trouw op hem wachten. Ze ging vaak water halen bij de bron waar ze uren op hem zat te wachten. Op een kwade zondagmiddag werd ze gekidnapt door een boosaardige schurk die haar meenam naar zijn grot. Hij beloofde haar alles te geven wat ze wilde, als ze met hem trouwde. Estera weigerde en de schurk verloor zijn geduld en probeerde haar te dwingen. Estera schreeuwde luidkeels om hulp en de berg hoorde haar hulpkreten. De berg veroorzaakte een hevige storm met regen. De regenstromen verwoestten alles op hun weg en de schurk en de schone Estera werden gedood door een rotsblok dat op ze viel. Daarna verzamelde al het bergwater zich en vormde zo het Rode Meer.
Of de knappe jongeman ooit uit het leger teruggekomen is om zijn mooie Estera te zoeken? Tja, dat vertelt het verhaal niet.