[29-7-2012]

Foto: deel van het monument bij het Verzetsmuseum.

Warschau heeft een prachtige oude stad met een plein met het koninklijk kasteel, het oude stadsplein met prachtige middeleeuwse huizen en het nieuwe stadsplein dat ook middeleeuws is. Maar schijn bedriegt. In 1939 bezetten de Duitsers de stad en werd de grote joodse bevolkingsgroep van zo'n 300.000 mensen de dood ingedreven. Dat ging niet zonder enige moeite, er ontstond in 1943 een opstand in het getto, die bloedig werd neergeslagen. In 1944 kwam in het zicht van de Russische bevrijders, die op de oostelijke oever van de Wisla lagen, de Poolse bevolking in opstand. De Russische troepen werd bevolen zich erbuiten te houden. Stalin had niet zo veel op met de Poolse nationalisten en democraten. In de strijd die volgde werd de stad, vooral het oude deel, goeddeels verwoest en vonden zo'n 200.000 mensen de dood. Ter herinnering aan die opstand is er nu een groots monument van de opstand van Warschau dat opgesteld staat voor het gelijknamige museum.

[29-7-2012]

Foto: een deel van het gerestaureerde grote plein.

Kort na de Tweede Wereldoorlog is het hele verwoeste oude stadscentrum met communistische kordaatheid en doortastendheid herbouwd. Op basis van schilderingen van de stad is alles precies gereconstrueerd zoals het was. De nauwgezette restauratie van het oudste gedeelte ging de geschiedenis in als het "Wonder van Warschau". Het is echt knap gedaan, compleet met beschadigingen die je in middeleeuwse bouwwerken verwacht, zodat zelfs als je het weet, je niet ziet dat alles er pas 50 jaar staat. De binnenstad met het koninklijk kasteel staat nu op de werelderfgoed lijst van Unesco.

[29-7-2012]

Op het Oude Stadsplein staat een beeld van een zeemeermin met zwaard en schild. Die staat er niet zomaar. Onderweg naar Gdansk rustte de zeemeermin uit op de oever van de Wisla rivier. Ze vond het er zo fijn dat ze besloot te blijven. De vissers die niet wisten wat er aan de hand was, maar alsmaar problemen hadden met vissen die uit de netten bevrijd waren en in de knoop geraakte netten, besloten de dader te vangen en zwaar te straffen. Zodra de vissers het prachtige gezang van de zeemeermin hoorden, verdwenen hun boze plannen en werden ze verliefd op de zeemeermin die hen elke avond trakteerde op haar lieflijke gezang. Op een kwade dag ving een rijke handelaar haar, sloot haar op in een schuurtje en wilde op kermissen veel geld met haar verdienen. Gelukkig hoorde een jonge visser haar hulpkreten. Hij haalde versterking en bevrijdde haar voordat de rijkaard zijn snode plannen uit kon voeren. Uit dankbaarheid beloofde de zeemeermin Warschau en zijn bevolking te beschermen. Sinds die dag gaat de zeemeermin gewapend met zwaard en schild door het leven. De reislustige zus van de zeemeermin zit net buiten de Kopenhaagse haven op een rots.

[29-7-2012]

Een ander beeld heeft een minder romantisch verhaal, maar is door zijn eenvoud des te ontroerender: het monument voor de strijd van de kinderen in de opstand van Warschau. Het is een beeld van een klein jongetje met een veel te grote helm en veel te grote laarzen en verbeeldt de dapperheid van de kinderen tijdens de opstand.

[29-7-2012]

De route terug naar het hotel verloopt niet vlot. Vanaf de binnenstad lopen we om kwart over acht naar de bushalte van de bus die ons ook ’s morgens gebracht heeft. De bus hoort om vijf over negen te komen. Stipt om die tijd stopt een bus op de halte. Het is wat lastig om te zien of het de goede bus is, want hij heeft geen nummer. Wel kloppen de plaatsen die op de bus staan met het routebordje op de halte. We vertellen de chauffeur waar we heen willen, maar nee daar gaat hij niet heen. We laten het kaartje van het hotel met het adres zien, zodat hij duidelijk wijk en straat kan lezen en niet door onze foute uitspraak op een dwaalspoor is gebracht. Maar nee, ondanks het juiste tijdstip en de juiste haltenamen op de bus blijft de chauffeur ontkennen. We durven dan toch niet in te stappen en laten de bus wegrijden. Natuurlijk komt er geen andere bus. De eerstvolgende bus komt pas over een uur. We gaan dan maar naar het station om met de trein die op 2 km van het hotel stopt, terug te gaan. Op het station helpt een vriendelijke dame ons. We moeten nu tot tien voor tien wachten. De treinrit duurt drie kwartier en zo arriveren we pas om tien voor elf ’s avonds terug in het hotel.