[8-7-2012]

Tussen Kurortne en Koktebel is het Kara-Dag Reservaat, een prachtig natuurreservaat met grillige, vulkanische rotsen. Je kan daar niet echt doorheen rijden, maar er is wel een dwarsdoorsteek naar de kust. Jammer genoeg moeten we die overslaan, want inmiddels is een lampje dat waarschuwt voor de katalysator gaan branden en we moeten nu bij een garage langs. Aangezien je die hier langs de kust niet veel hebt, besluiten we direct naar Feodosia te gaan en daar een garage te zoeken. Gelukkig zijn vanaf de hoofdweg ook nog wel enkele spectaculaire rotsen te zien. In Feodosia verwijst een behulpzame medewerker van een benzinepomp ons naar een garage. Als M. daarna weer start, is het lampje uit. Kennelijk heeft het zelfreinigende filter zichzelf gereinigd en werkt de katalysator weer.

[8-7-2012]

Foto: plaquette in Feodosia.

Ons hotel in Feodosia staat niet op het kaartje van de stad en is niet te vinden. Bij de tweede taxichauffeur hebben we geluk. De man is erg behulpzaam en vraagt via de centrale waar het hotel en de straat is. Die blijken allebei niet in het systeem voor te komen. Op verzoek van M. en Rik belt de man het nummer van het hotel, maar dat blijkt niet in gebruik. Zou er iets mis zijn met de boeking? We besluiten naar een groot hotel te rijden en daar te vragen of ze voor ons de noodnummers willen bellen voor hulp en een oplossing. Bij het hotel lukt het wel om ons eigen hotel te bellen. Het blijkt dat ze ons het adres van de parkeerplaats van het hotel in een klein doodlopend straatje opgegeven hebben. Gewapend met het goede adres en de routebeschrijving vinden we zo gelukkig toch het voor ons geboekte hotel.

[8-7-2012]

Na aankomst in Feodosia lopen we gelijk naar de Quarantine heuvel waar ook weer een Genuees fort staat. Het fort is veel minder spectaculair dan dat in Sudak, maar ook wel erg leuk met zijn vervallen muren en torens. Achter de oostmuur van het fort is de heilige vallei, volgebouwd met middeleeuwse Armeense tempels waarvan er veel goed bewaard en gerestaureerd zijn. Eén kerkje is nu ook nog echt als kerk in gebruik. De hele vallei is een grote, mooie bloementuin en het geheel ziet er heel vriendelijk en vredig uit.

[8-7-2012]

Op de terugweg naar het centrum zit een man met een tafeltje met krukjes. We denken eerst dat hij met een grote pan eten op klanten zit te wachten, maar dat is niet zo. Op zijn tafeltje staat een meerpersoons kijkdoos met zo´n acht stereokijkers die in een grote cirkel aan elkaar gemonteerd zijn. Het apparaat kan ronddraaien en zo kan je met veel mensen tegelijk steeds een ander plaatje zien. We bewonderen het apparaat en vragen of we mogen fotograferen. Natuurlijk mag dat. Daarna vertelt de man iets dat we niet begrijpen en we denken dat hij misschien geld wil. Of dat de bedoeling is, weten we nu nog niet, maar als Rik hem wat geeft, moeten we gaan zitten en krijgen we al zijn plaatjes uit de collectie met toelichting te zien. Met een 'gute Freunde' en 'wiedersehen' nemen we afscheid.