[4-6-2012]

Foto: de Donau in de buurt van het hotel.

Boedapest ligt in het hart van Hongarije en de grote stad wordt door de Donau in tweeën gedeeld: aan de rechterkant ligt het heuvelachtige Boeda met de Burchtwijk en het Koninklijk Paleis en aan de andere kant het vlakke Pest met het parlementsgebouw. Ter hoogte van het parlementsgebouw en de burchtheuvel ligt de Széchenyi kettingbrug, ontworpen door de Schotse, 19e eeuwse ingenieur Clark.
Ons hotel ligt een flink stuk (zo'n 9 km) ten noorden van het centrum vrijwel aan de oever van de Donau. We gaan dus met de metro naar het centrum en stappen uit aan de Pest kant. Daar worden records gebroken: de St. Stefans basiliek is de grootste kerk van Boedapest en het parlement is het grootste gebouw van heel Hongarije.

[4-6-2012, Boedapest]

De St. Stefans basiliek is een prachtige kerk met een grote koepel met de twaalf apostelen er voor en een fraai bewerkte houten toegangsdeur ook weer met de twaalf apostelen. Verreweg het leukste relikwie in de kerk is de hand van St. Stefan, de eerste koning van Hongarije en later heilig verklaard. De hand staat in een aparte kapel - de kapel van de heilige rechterhand - in een mooi glazen kistje met een torentje erop, zo hoog dat je niet goed in het doosje kan kijken, maar wel iets ziet dat een hand zou kunnen zijn. Hoe St. Stefan tijdens zijn leven was, weten we niet, maar na zijn dood is het een behoorlijk gespleten persoon: zijn schedel hebben we gevonden in Esztergom waar hij geboren is, zijn hand is dus hier en in Kalocsa waar hij ook bisschop is geweest schijnen ze zijn torso te hebben. Waar de rest van St. Stefan is, hebben we nog niet vernomen.

[4-6-2012, Boedapest]

Vanaf de Stefans basiliek lopen we naar de Donau en langs de oever van de Donau lopen we naar het parlementsgebouw. We passeren onderweg de Kettingbrug en vlakbij de Kettingbrug zien we even voor het parlementsgebouw een serie schoenen. De in brons gegoten schoenen die allemaal richting water staan, herinneren aan de mensen die hier in oorlogstijd afgevoerd zijn.

Het grote parlementsgebouw, een neogotisch monument dat op het Engelse Houses of Parliament is gebaseerd, kunnen we niet van binnen zien, want voor vandaag zijn alle excursies uitverkocht.

[4-6-2012, Boedapest]

Foto: mozaïek.

We lopen nog door Centraal Pest en kijken rond in het gebied rondom de Vacistraat en zien het beeld op de Servietenkerk, de Turkse bank en de Klothildepaleizen.

[4-6-2012, Boedapest]

Foto: standbeeld van Liszt bij operagebouw.

Bij de Staatsopera geven ze 's middags rondleidingen door het gebouw in zes talen. Als echte toeristen schuiven we aan bij de dame die een Engels vlaggetje omhoog houdt. Ook bij het Duitse, Italiaanse, Japanse, Hongaarse en Spaanse vlaggetje staan groepen toeristen. Ondanks dat het erg toeristisch is, is het wel de moeite waard. Alles aan het gebouw uit 1884 is groots, indrukwekkend en verschrikkelijk mooi. Hongarije wilde Wenen en Parijs de ogen uitsteken en het lijkt dat ze dat aardig gelukt is. Alleen voor het gebouw zou je al naar de opera gaan. Als de dame met de Engelse vlag ons weer vrijlaat, willen we nog even naar het Margaretha eiland.

[4-6-2012, Boedapest]

Foto: Jugendstil gevel.

In het midden van de Donau en centraal in Boedapest ligt het Margaretha eiland, in het Hongaars Margitsziget. Het eiland is 2,5 km lang en strekt zich uit tussen de Margitbrug en de Árpád brug en is een groene oase in de drukke stad. Onderweg naar het eiland worden we overvallen door een enorme stortbui met onweer. We kunnen nog net een portiek invluchten om te schuilen. Als het na een half uur nog steeds regent (het is dan al tegen zes uur), besluiten we op te geven en naar huis te gaan.

's Avonds eten we op een van de vele terrasjes aan de Donau oever vlakbij het hotel. Als we net zitten met ons bordje eten, wordt de lucht opnieuw akelig donker en begint het te stormen. Het personeel van de tent begint in paniek alles wat los zit weg te halen en haalt vervolgens ook de stoelen, parasols en wat dies meer zij weg. Dan begint het te regenen en binnen een halve minuut is de regen veranderd in een wolkbreuk met harde windvlagen. Aangezien ook ons zonnescherm opgerold wordt, vluchten we maar naar de overdekte bar. De bordjes hebben we inmiddels in recordtijd leeggegeten, de rest van de pils drinken we staand aan de bar op, terwijl het water met grote hozen naar beneden komt. Als het weer wat droger wordt, zwemmen we door de ondergelopen straat naar huis. Later op de avond is het gewoon droog en een stuk afgekoeld.