[8-7-2010]

Foto: tussen Staraya Russa en Klin. Let op de bloemen rond de loop van de tank.

Het grootste deel van de dag rijden we over een drukke weg. Het lijkt een snelweg, maar er zijn wel kruisingen, zebrapaden en omkeerpunten. Het is voornamelijk een driebaansweg waarbij de middenbaan afwisselend voor de ene of de andere richting is.

Als we bij Klin van de weg afslaan, komen we op een rustigere weg uit die veel prettiger rijdt. Bovendien is het landschap gelijk ook weer erg mooi. Het begint een beetje heuvelachtig te worden en soms heb je prachtig uitzicht over de velden met stukken bos en dorpjes met houten huizen. Steeds vaker zien we de ontzettend mooi bewerkte raamkozijnen bij de houten huisjes. Wat ons erg verbaast, is het grote aantal huisjes dat vlak langs de snelweg staat. Soms denken we dat ze, als de bewoners weggaan, niet opnieuw betrokken worden, maar er zijn genoeg huisjes wel bewoond en soms zien we ook nieuwe huisjes verbazingwekkend dicht langs de snelweg staan.
De ooievaars zijn vandaag in de loop van de dag verdwenen. In plaats daarvan zien we nu vaak prachtige kerkjes met mooi gekleurde koepeltjes.

[8-7-2010]

Foto: het kloostercomplex van Sergiev Posad in de schemering, vanaf het balkon van de hotelkamer.

We komen om half negen aan bij het hotel, dichtbij het kloostercomplex. Voor het eerst doen ze moeilijk, terwijl we ook nog een voucher hebben. De receptioniste wil weten wanneer we geboekt hebben, maar dat weten wij natuurlijk niet Dat is via Tiaratours en de Russische agent gegaan. We laten haar de agent bellen, maar ook dat overtuigt niet genoeg. Ze blijft vragen in het Russisch stellen en kijkt wat hopeloos naar onze voucher waarop echt staat dat we recht hebben op kamers voor één nacht. We denken eerst dat ze mogelijk de kamers geannuleerd hebben omdat W.'s kamer misschien al geannuleerd is, of omdat we te laat zijn. Waarschijnlijk is het dat geen van beide en is er gewoon iets mis met de administratie.
We vrezen al dat we naar een ander hotel overgeboekt worden, maar na lang aandringen en veel heen en weer bellen krijgen we uiteindelijk toch kamersleutels. Het hotel is pas in 2006 gebouwd, maar je ziet dat er daarna ook nooit meer wat aan gedaan is. De tegels van de traptreden zijn kapot, het metselwerk heeft er nooit fatsoenlijk uitgezien en de WC piept op een harde, hoge en doordringende toon als hij volloopt of blijft doorlopen en piept dan niet.

Het is door al het gedoe al half tien en we mogen nog wel eten op voorwaarde dat we snel zijn. Wij komen iets later beneden dan S. en M. Die hebben al moeten bestellen en mochten niet op ons wachten. Wij bestellen ook maar snel. Het eten smaakt voortreffelijk, wat weer veel goed maakt van het geknoei bij de receptie. Koffie durven we niet meer te nemen. Het lijkt er op dat ze naar bed willen.