[8-8-2010]

Foto: een eerste indicatie dat er in de buurt wat aan de hand is. Een paar ruiters gaan met grote snelheid dezelfde kant uit. Let ook op de splitsing van wegen.

Tijdens de rit zien we massa's auto's en motoren en een hele hoop mensen. Wat is er aan de hand? We rijden er naar toe en het blijkt een lokaal Naadam festival te zijn. Het grote Naadam festival in UB is in juli, maar lokale feesten vinden ook later in het jaar plaats en stomtoevallig komen we daar langs.
Alle buurtbewoners zijn gekomen en er worden traditionele spelen gedaan: paardenraces, worstelen, het boogschieten is vervangen door een soort sjoelen zonder sjoelplank. Met een steentje moeten de spelers twee botjes die op een verhoging staan wegschieten. In een grote tent wordt eten bereid: er staat een reeks schapenkoppen, een schaap wordt klaargemaakt, er staan enorme schalen met brood en er wordt een melkachtige drank geserveerd. Niemand stoort zich eraan dat wij er rondlopen, we gaan verloren in de lokale feestgangers.

Op het terrein lopen nog twee Westerse toeristen rond, die hier ook toevallig terechtgekomen zijn. En wat denk je? Laten die nu toch met het jeepje zijn met onze slaapzakken! En zo hebben we het aan het Naadam festival te danken dat wij de rest van de reis warm kunnen slapen.

[8-8-2010]

Foto: de om te schieten botjes zijn opgesteld op een verhoginkje en de jury volgt alles nauwlettend.

De shagai zijn botjes uit de enkels van schapen of geiten. Op de Engelse Wikipedia worden tien verschillende spelen genoemd die met de botjes worden gespeeld. Over het spel dat hier wordt gespeeld staat er het volgende:

Voor een van de populairste spelletjes zijn er zelfs openbare toernooien die vaak tijdens het traditionele Naadam festival worden gehouden. Bij dit spel worden steentjes met de middelvinger van een hand weggeschoten vanaf een houten plankje (khashlaga) dat in de andere hand wordt vastgehouden. De bedoeling is om de botjes over een afstand van ca. 10 meter te raken.

[8-8-2010]

Foto: toeschouwers bij een kan gefermenteerde paardenmelk.

Als we rondlopen biedt een vriendelijke dame ons bakjes aan met wit korrelig spul. Wij denken dat het gefermenteerde paardenmelk is. Lokaal voedsel op zo'n feest is voor westerlingen niet aan te raden, dus wij slaan beleefd af. We halen snel Jacky erbij om uit te leggen waarom we nee zeggen, anders staat het zo bot. Jacky legt uit dat wij vegetariër zijn en geen vlees en geen yoghurt mogen eten. Aangezien het begrip vegetariër vrij onbekend is in Mongolië, begrijpt de vrouw nu onze weigering en vindt dat niet raar. De andere toeristen, Engelsen, die het toevallig horen, trappen niet in deze uitleg. De vrouw die wel alles op het feest mee-eet, begint me uit te leggen dat yoghurt niets met vlees van doen heeft en dat ik dat dus rustig kan eten. Ik zoek nog naar een intelligent antwoord als hun gids me redt: ze legt uit dat we veganisten zijn. Nu begrijpt de Engelse dame ook dat wij geen yoghurt eten.

[8-8-2010]

Als laatste onderdeel zien we het worstelen. Zoals bekend, houden wij van geen enkele sport, en vechtsporten zijn al helemaal niets, maar het Mongoolse worstelen is een belevenis op zich. Officiële worstelkleren bestaan uit een zwembroek met laarzen eronder, een vestje met een rug en mouwen en een touw over de buik en een mooie Mongoolse kroon op het hoofd. Voor het begin van de wedstrijd draait de worstelaar in sierlijke danspasjes om een soort scheidsrechter heen, bukt dan en laat zijn kroon afnemen. Daarna loopt hij naar voren, danst sierlijk in zwembroek en laarzen drie rondjes bij de vlag, slaat op zijn zij en tweemaal op zijn bovenbenen en is dan klaar voor de strijd. Het worstelen bestaat uit niet meer dan de tegenstander op de grond proberen te duwen, zonder dat daar gemene trucs aan te pas komen. Niet meer dan een beetje duwen. Als een van de twee op de grond ligt, is de wedstrijd over en draaft de winnaar met hoog geheven armen weer een rondje bij de vlag. De verliezer loopt onder de omhoog geheven arm van de winnaar door, en krijgt daarbij een vriendschappelijk klapje op zijn rug of billen.
Weet je waarom het vestje geen voorkant heeft? Voordat ze dit vestje droegen was er een worstelaar die van iedereen won en later kwam uit dat dat een vrouw was. Om een dergelijke schande voor altijd te voorkomen, dragen de worstelaars nu vestjes die meteen laten zien hoe je voorkant eruit ziet.